The social game

De moderne mens heeft een innerlijke, bijna ontembare drang om te weten wat anderen doen. Het (voort)bestaan van een flink aantal tijdschriften is op die neiging gegrondvest. Bij de buurtsuper gaat het over zij van hiernaast. En de sociale media? De naam zegt al genoeg. In het studentenleven is het niet anders. Je kijkt en je wordt bekeken.
Ordenen vinden we ook fijn. Ordenen is verankerd in ons brein. We houden ervan om logica aan te brengen. Gestalt-wetten laten zien hoe we visueel de wereld om ons heen ordenen. Maar ordeningsprincipes gaan net zo goed op voor sociaal gedrag. Het lijkt alsof in het studentenleven, of eigenlijk kan ik beter zeggen: in het verenigingsleven, deze drang enorm hoog is. Gister hoorde ik over het fenomeen lebberlijst. Een alliteratie… dat is altijd goed! Toch?
Op hun lebberlijst houden studenten bij hoeveel en welke ontmoetingen op zoenen zijn uitgedraaid (maar dit heet dan regelen, daar kom ik zo op). De structuurminnende student zet de vruchten van z’n lebberijliefhebberij op een lijst en daarna kan iedereen weer rustig slapen. En als je dat dan weer doet met iemand anders, komt dat op een andere lijst.
Regelen is zoenen. Maar dat ze het regelen noemen is interessant. Zo wordt het net zoiets als het doen van je bankzaken of je boodschappen. Een beetje een rotklusje eigenlijk, maar ja, het moet gebeuren. Na dit rotklusje ben je blij dat het maar weer gedaan is.
Zo lijkt het complete sociale gebeuren onderhevig te zijn aan de regels van het sociale spel. Waarom dit in het studentenleven, vooral in het verenigingsleven, zo uitgesproken wordt gedaan? De student in mij wil hier een eenduidig antwoord op geven, maar dat is er niet.
Het reguleren van onzekerheid zou een verklaring kunnen zijn. In de tijd die je studeert, verandert er veel. Zoeken naar houvast is dan een goede oplossing. Maar ik denk niet dat het zal veranderen, die onzekerheid bedoel ik.
In de exacte wetenschap werd het op een bepaald moment duidelijk dat niet beweging maar stilstand verklaard moest worden. In The Social Game is het niet anders. Het sociale is continu in beweging, in verandering. Wanneer er sprake is van absolute individuele zekerheid, zou je dat moeten verklaren. Een bepaalde dosis onzekerheid, dat is de normale toestand.

Iedere week geeft Marie van Linschoten (derdejaars Theatervormgeving) een inkijkje in de roerselen van een student op Academie Minerva.