Tinder is helemaal prima

Afgelopen week verschenen op HanzeMag twee columns over Tinder. De schrijvers hadden een duidelijke mening, een mening waarmee ik het oneens ben: Tinder is niet stom, voor seriemoordenaars, (super)schurken, seksverslaafden en a-romantische zwaailampen.

Laat ik eerlijk zijn, het zal me aan de reet roesten waar jij je geliefde hebt ontmoet. Het is überhaupt niet aan ons om te oordelen over hoe mensen elkaar ontmoeten. Of dat nou in de ongure kelder van een kroeg is, bij de zweepjeskraam op de Kamasutrabeurs of, inderdaad, gewoon op Tinder, die informatie kan me oprecht gestolen worden.
In mijn optiek is Tinder altijd al gestigmatiseerd, mijn matches en ik moesten altijd alternatieve plekken en scenario’s verzinnen waar we elkaar hadden ontmoet (de UB, de kroeg, het internet, allemaal lekker nondescript) in de angst dat onze vrienden ons uit zouden lachen, want Tinder levert in deze maatschappij toch nooit wat goeds op. Althans, dat is de heersende mening, de kennelijk moreel superieure mening die ons wordt toegeschreeuwd.

Dronken staan tongen in een onguur steegje met een anonieme dame is zeker romantischer dan een echte Tinderdate

In één van de columns wordt het beeld geschetst dat ik ofwel mijn tijd besteed aan eindeloos swipen, ofwel dat ik daadwerkelijk kleinburgelijk verliefd word. Laten we eerlijk zijn, deze tegenstelling bestaat helemaal niet. Ik kan net zo goed smoorverliefd en schaapachtig net iets te lang naar een net iets te mooi meisje staren mét Tinder op mijn telefoon als dat ik dat kan zonder de infameuze dating-app. Verliefd worden in het wild wordt echt niet onmogelijk zodra je een Tinderprofiel aanmaakt. Daarnaast kun je op Tinder mensen ontmatchen of ze naar links swipen. Dat is verdomd lastig in een kroeg, terwijl er genoeg mensen zijn die het graag zouden willen.
Je hoeft me ook niet wijs te maken dat een kwartier dronken staan tongen in een donker, onguur steegje op een zaterdagnacht met anonieme dame nummer zoveel, romantischer is dan die eerste echte Tinderdate. De date waarmee je schaapachtig en ietwat stilletjes tegenover elkaar zit, allebei een kop warme chocolademelk, jouw hand die heel lichtjes tegen de hare aanligt, de opluchting als ze niet terugdeinst, het lieve, ietwat dommige lachje nadat je haar hebt gekust. Dat is net zo goed romantiek als een eerste date van twee mensen die elkaar hebben leren kennen via de kapster van je moeder.
Tinder dus vooral lekker door, romantici in spe, of doe het niet, het maakt mij helemaal niet uit, want je kijkt sowieso eerst of diegene überhaupt wel een appetijtelijk hoofd heeft. Zolang je moeder hem of haar maar mag, dat is waar het echt om gaat.

Afbeelding: Creative Commons, Brian Solis