Toedeledoki

Alles heeft een einde en een worst wel twee. Het feit dat mijn grappen van zo’n laag niveau zijn geworden, geeft aan dat het tijd is om te stoppen met het schrijven van mijn wekelijkse column. Met pijn in mijn hart schrijf ik dan nu ook mijn laatste stukje tekst voor HanzeMag. De HanzeMag is niet zomaar een leuke online magazine. Het heeft me veel gebracht. Mijn wekelijkse gênante momenten op papier zetten, gaf me veel voldoening. De afgelopen drie jaar gaven mensen vaak aan dat ze van mijn stukken onzin genoten en ik heb het met veel plezier voor jullie op papier gezet.

Wanneer jullie me te veel missen, zoek me op in ’t Vaatje of de UB

Daarnaast gaf m’n wekelijkse stukkie me de mogelijkheid om de Hanzehogeschool af te zeiken, te zeuren over mijn zware leven als juf-to-be en kon ik ook vertellen over mijn burgerbestaan. Want dat ben ik nu. Een vieze burger. Het studentikoze wereldje verdwijnt steeds verder uit mijn gedachten en daarbij ook het schrijven over seks en drinken. Want ook dat verdwijnt wanneer je burgerlijk wordt. In ieder geval beperkt het zich tot vrijdag en zaterdag. Maar, lieve lezers, wees niet bang dat ik té burgerlijk word. In september verwissel ik de lokalen van de Hanze in voor de collegezalen op de RUG. Alhoewel ik jullie niet meer elke woensdag op de hoogte zal houden van mijn avonturen met mannen, alcohol en ook verhalen over mijn kleuterklas, maak je geen zorgen over mij. Zoek me in ’t Vaatje wanneer je me te veel mist. Zwaai naar me als je me ziet fietsen ’s ochtends op weg naar mijn werk. En moedig me aan wanneer je me in de UB ziet zitten zwoegen voor mijn universitaire bezigheden. Toedeloe!