Toverfilm

Freddie Mercury stierf op 24 november 1991, een paar jaar voor ik überhaupt geboren ben. Zijn leven eindigde voordat dat van mij begon. De grootste jaren van Queen waren al lang voorbij voordat ik wist wat muziek was. Toch luister ik naar hun muziek alsof het gisteren is uitgebracht. De enige ben ik vast niet. Het is niet voor niets dat Bohemian Rhapsody al een miljoen keer op nummer 1 heeft gestaan in de top-2000. Het is niet voor niets dat ik het ook elke keer weer op mijn lijstje zou zetten.

Het voelde bijna niet meer alsof ik in een bioscoop zag

Voor mij is er iets bijzonders aan mensen zoals Freddie Mercury. Nadat ik de trailer voor Bohemian Rhapsody, een film over Freddie en Queen, zag, heb ik direct kaartjes voor één van de eerste voorstellingen gereserveerd. Een film maken over iemands leven is altijd tricky, maar ik had er wel vertrouwen in.
Door mijn (lees: mijn zusjes) fantastische reserveringsskills, hadden we een geweldige plek in het midden van de zaal. De grootste en volledig uitverkochte zaal that is. Het voelde bijna niet meer alsof ik in een bioscoop zat. De zaal was een levend wezen geworden, alsof iedereen op hetzelfde moment hetzelfde voelde. Als er iets te lachen viel, lachte iedereen, en als de spanning steeg kon je een speld horen vallen. Op een bepaalde manier eerbiedig, je voelde de verbondenheid. Hetzelfde gevoel dat ik heb tijdens een concert, waar je je ook altijd op je plaats voelt.

De passie van deze mensen, hun dromen, de muziek, de fantastische acteerkunst, de geweldige kostuums

Sommige mensen hebben iets wat ze superinteressant en inspirerend maakt. Iets wat niet minder wordt met de tijd en iets wat betekenis blijft houden voor mensen. Freddie is zo’n persoon. Ik gebruik hier het woord is in plaats van was omdat hij en Queen nog steeds belangrijk zijn. Toen ik de film zag voelde ik me geïnspireerd door de passie van deze mensen, de manier waarop ze achter hun dromen aan gaan, de muziek, Rami Malek’s fantastische acteerkunsten (Rami speelt Freddie) en de geweldige kostuums. Het zijn momenten zoals deze die me motiveren om beter m’n best te doen en harder te werken.
Toen ik de deur van de bioscoop uitliep wou ik gelijk weer naar binnen om de film nog een keer te zien. It’s A Kind Of Magic.