Van vluchteling tot topondernemer, het verhaal van Bakschik Martirosian

Bakschik vertelt zijn van-vluchteling-tot-miljonair-verhaal in de bootcamp van Start-up City. Over vijf jaar de grootste lasersnijderij van Europa… ja, dat ziet hij wel gebeuren.

Dat is nou jammer. Niet voor Bakschik Martirosian (30), maar voor alle studenten die op vrijdag 1 april verstek laten gaan. Want de man die in 2021 van het Financieele Dagblad het ereteken van de FD Gazellen kreeg opgespeld, is wel degelijk in Start-up City voor een bootcamp Ondernemerschap.

Bakschik komt uit een Armeens gezin dat in het begin van deze eeuw Rusland verliet

Jammer, heeft de Hanze weer eens een van-krantenjongen-tot-miljonair in huis, komen er maar twee studenten opdagen. Ryan en Michelle zijn de gelukkigen. Eerstejaars Bedrijfskunde Ryan vindt het sowieso interessant om zijn licht op te steken bij geslaagde ondernemers. Michelle van de Academie voor Popcultuur is op zoek naar een paar fijne kneepjes die ze kan gebruiken als ze binnenkort haar kunsten als interieurontwerpster in de markt zal zetten.
De organisatie is gelukkig niet voor één gat gevangen en trommelt razendsnel wat zaalvulling op. En zo wordt de bootcamp een gezellig onderonsje met Bakschik op de praatstoel.

Bakschik komt uit een Armeense familie die negentien jaar geleden Rusland verliet. In 2012 zat hij in de propedeuse van de opleiding Werktuigbouwkunde van de Stenden Hogeschool. Daar maakte hij uitgebreid kennis met lasersnijtechniek. Een lasersnijmachine is in staat om uiterst precies vormen uit kunststof platen te snijden.

Een eigen lasersnijbedrijf werd een mooie droom die hij koste wat kost wilde waarmaken

Bakschik was diep onder de indruk. ‘Ik ben nu eenmaal een techneut. De mogelijkheden zijn eindeloos, je kunt geen apparaat bedenken of er zitten wel kunststoffen onderdelen in. Die kun je dus allemaal maken met zo’n machine.’
Daar een eigen bedrijf mee beginnen, werd een mooie droom die Bakschik koste wat koste wilde waarmaken. Hij slaagde erin een tweedehands machine te kopen. De achttien duizend euro die hij daarvoor nodig had, leende hij voor een groot deel van vrienden en bekenden. De rest van het geld mocht hij in termijnen afbetalen van de verkoper die zich liet overtuigen door Bakschiks enthousiasme.
Veel meer dan zijn enthousiasme had de begin-twintiger ook niet. Hij woonde bij zijn broer in huis. Die eerste snijmachine kreeg een prominente plaats in zijn kamer. Best een groot ding voor in zo’n kleine ruimte, er was nog net plaats over voor een bed.
Deze schamele vierkante meters riep hij in juni 2013 uit tot hoofdkantoor van BMTEC BV. Het geluk lachte hem toe. BMTEC te Emmen, het bedrijf van Bakschik Martirosian, die een maand eerder zijn verblijfsvergunning had gekregen.

Als je bij het nemen van risico’s géén spanning voelt, is er iets mis in je hoofd

‘Die achttien duizend euro lenen’, wil Michelle weten, ‘vond je dat niet eng?’
‘Wanneer je niks te verliezen hebt, is er veel te winnen’, zegt Bakschik, een groot liefhebber van ondernemersspreuken. ‘Als je gelooft in wat je te bieden hebt, dan lukt het je om er een succes van te maken.’
Op het scherm voor de klas toont hij een wit scherm met een spreuk die het publiek even op zich mag laten inwerken. ‘Verlangen is de oorsprong van elk succes.’
Daarna verschijnt de foto van het kamertje met die eerste machine. Daarnaast staan foto’s van de latere onderkomens, steeds weer een slag groter dan hun voorganger. Groeien, dat was steeds het doel. En groeien kost geld. Steeds meer investeringen, steeds meer lenen, steeds meer afnemers (nu 1500), steeds meer personeel (nu twintig man fulltime). Iedere stap gaat gepaard met risico’s, iedere stap is spannend.
‘Als je bij zoiets géén spanning voelt, is er iets mis in je hoofd’, denkt Bakschik, die inmiddels de baas is van het grootste lasersnijbedrijf van Nederland. In de Henry Hudsonstraat in Emmen staan acht lasersnijmachines te draaien, stuk voor stuk het neusje van de zalm.

Inmiddels heeft Bakschik de blik op het oosten gericht, hij wil zijn vleugels flink uitslaan in Duitsland

‘We maken nu heel veel dingen waarvan ik niet eens kan raden waarvoor ze dienen. Onderdelen van auto’s, jachten en medische apparaten. Het verschilt enorm, maar we zijn overal. De letters van de spreuken die in de Rituals op de muur staan hebben wij gemaakt. Als jullie fruit of groente afwegen in de supermarkt, leg je dat op een weeginstrument waar onze onderdelen inzitten. Dat kan niet missen.’

Bakschik heeft inmiddels de blik op het oosten gericht. In Duitsland heeft hij al aardig voet aan de grond, maar het wordt tijd om de vleugels in Europa’s grootste economie eens flink uit te slaan. Eén van zijn troeven is Cutwise, het offertesoftwareprogramma dat hij speciaal voor BMTEC liet maken.
‘Het bestelproces nam vroeger soms wel drie dagen in beslag. De klant stuurde een tekening van het onderdeel dat hij wilde laten maken. Onze mensen gingen met die tekeningen aan het rekenen. Daarna stuurden wij een offerte. Wanneer die werd geaccepteerd zetten we die om in een opdracht, en die opdracht ging weer naar de productie-afdeling die hem inplande voor uitvoering. Dat hele proces hebben we nu ingekort tot een geautomatiseerd traject dat maar een paar minuten in beslag neemt. Met de laatste klik wordt je opdracht meteen doorgeschoten naar de productie. Alles gaat volautomatisch en het systeem is heel accuraat.’

De beste mensen zitten nooit thuis, die hebben al een baan

Hoofdpijn heeft hij er niet van, maar er zijn zorgen genoeg. Het zijn onzekere tijden. De inflatie heeft de kop opgestoken en sinds de oorlog in Oekraïne uitbrak, is energie duurder geworden. ‘Verder merken we weinig van de economische gevolgen. Ja, voor sommige materialen die vroeger grijpklaar lagen, hebben we nu een wat langere levertijd.’
Daarnaast kampt BMTEC men een personeelstekort, maar dat was een paar maanden geleden ook al zo. ‘We hebben vier vacatures uitstaan. We zoeken altijd de beste mensen en die zitten nooit thuis, die hebben al een baan. Daarom vragen we nieuwelingen wie ze de slimste gast op hun oude bedrijf vinden. Die moeten we hebben.’
Vertrouw op de mensen die in je geloven, raadt Bakschik alle student-ondernemers aan. ‘Op de Hanze heb ik de minor De Noordelingen gevolgd. Eén van de coaches daar had zijn sporen verdiend in de sales. Daar wist ik veel te weinig van. Zoals ik al zei: ik ben een techneut. Van hem heb ik veel geleerd. Ik praatte sowieso veel met ondernemers die op posities zaten waar ik wilde komen. Doe ik nog. En het is echt waar: zulke mensen maken graag tijd voor je vrij. Niet om eraan te verdienen, maar omdat ze het leuk vinden om je te helpen bij het verwezenlijken van je droom.’