Veel liefs uit Waddingen aan Zee

2050. In de terugblikken op de tsunami van 2015 zal zeker aandacht zijn voor de bijnamen van de toenmalige minister van Economische Zaken. Henk Namp en Henk Ramp. Want woordspielerei, dat kun je wel overlaten aan de Groninger Bodem Beweging.
Maar leuk was het niet, de watersnoodramp van 2015. De tsunami die het ganse Groninger land overspoelde, maakte het middeleeuwse monnikenwerk van de inpoldering in één nacht ongedaan. Op 1 februari stroomde het woeste water tot aan Heiligerlee (het tegenwoordige Heiligerzee). Westwaarts spoelden de lichamen aan van duizenden getroffenen aan de nieuwe kustlijn, even ten oosten van stad die eeuwenlang bekend stond onder de naam Groningen.
Waddingen aan Zee.
Het gas werd duur betaald. In vrijwel niets herinnert het landschap in 2050 nog aan de oude tijden waarin het Ommeland dienst deed als karton- en graanschuur van Nederland. Weg is het altijd wuivende koren, het geel van mosterd- en koolzaad.
Zwárt zaad is het enige zaad dat nog welig tiert voor de voormalige bewoners van het wingewest. Zij hebben vanaf de weinige overgebleven wierden kunnen zien hoe hun oude landbouwgronden in korte tijd veranderden in nieuwe natte natuur. Natuurpark ’t Wijd Wad bestrijkt inmiddels vrijwel de gehele voormalige provincie. Ondernemers baten het uit onder de pakkende leus Iet wiet ’t Wijd Wad.

Niemand spreekt in 2050 nog van Groningen. Het ís niet meer. Achtereenvolgende kabinetten haalden alles uit de kast om de ramp en alles wat daaraan voorafging in de vergetelheid te drukken. Met succes.
Groningen is Waddingen geworden, het land van water. De stad is het Venetië van het Noorden. (Of nee: Venetië is het Waddingen van het Zuiden). Het scheepvaartmuseum beleeft gouden tijden. Zeehondjes kijken vanaf de Martinitoren is een toeristische trekpleister. Het Groninger Museum heeft zich gespecialiseerd in aquarel- en maritieme kunst.
Het is me Wad! is het nieuwe parool. Innoveren zit de Waddingers in het bloed. Het verdronken verleden is vergeten. Moedwillig diep weggestopt. De overgebleven plaatsen dragen nieuwe eigentijdse namen. Schuddeburen, Hoogemeer-Soppeveen, Schokwerd, Delfzeil, Winschatten, Rampquerd, Bodum, Boven-Wottersum, Onder-Wottersum, Spochteren en Middelstuw. In het Schuldmeer maken toeristen fluisterboottochtjes. Onderweg drinken ze wad in uitspanningen in Overkantens, Zonderdendam, Blauwegat en Appingedamdoorbraak.
‘Ach, die tsunami’, zegt Henk Bleker jr., zeer algemeen directeur van ’t Wijd Wad, ‘uiteindelijk heeft het allemaal niet eens zo slecht uitgepakt. Waddingers zijn nuchter. En in de walvisvaart is een prima boterham te verdienen.’

Hajo Frick
O ja, ik ben verhuisd!
Nieuw adres: H. Frick, Ing. Aard Schokkerlaan 112, Beeflo.