Verdwaalde lentekriebels

Het zonnetje schijnt al een paar dagen, en lentekriebels dienen zich alweer heel voorzichtig aan. Veel te vroeg, want het is nog maar februari. Maar zelfs met dit waterige zonnetje kan ik het niet helpen om te denken: we gaan de goeie kant op. Al een aantal keer heb ik overwogen om mijn lelijke, maar mega-warme winterjas om te ruilen voor een dunner exemplaar, maar toch durf ik het nog niet aan. Het zonnetje is verraderlijk, het is nog steeds winter.
Die lentekriebels kan ik nog onderdrukken, maar de kriebels in mijn neus zijn een ander verhaal. Terwijl ik druk aan het studeren ben, word ik geteisterd door oncontroleerbaar niezen. Dit moet haast in het hele huis hoorbaar moet zijn, die zeven noodkreten achter elkaar. Vertwijfeld kijk ik de tuin in, maar zie toch echt nog winter buiten. Geen bloemen of bomen in bloei, dus daar kan het niet aan liggen.

Vol ongeloof kijk ik naar de korreltjes die mijn dagenlange niezen en verstopte neus hebben veroorzaakt

’s Avonds lig ik met een zakdoek tegen m’n neus gedrukt in bed… hoe kan ik nou zo verkouden zijn? In mei is dit me niet onbekend, wanneer het pollen regent, de natuur losbarst en alles in volle bloei staat. Maar in februari? Dat is nieuw voor mij.
Mijn loopneus houdt me wakker en geïrriteerd draai ik me om. En ineens weet ik het. Daar op mijn schoorsteenmantel staat de agapanthus die ik een tijdje geleden kocht, volop in bloei. Vier enorme roze knoppen hebben zich ontvouwen tot prachtige bloemen, ieder bijna zo groot als mijn hand. Ik klim mijn bed uit, en bedek mijn neus terwijl ik de bloemen van dichtbij bekijk. Ja, jij bent de boosdoener. Ik ruik je niet, dat zintuig heb je me inmiddels afgenomen. Maar die grote meeldraden liegen er niet om. Het stuifmeel ligt op de bladeren, en zelfs op het schaaltje waar de plant op staat. Vol ongeloof kijk ik naar de kleine korreltjes die mijn dagenlange niezen en verstopte neus hebben veroorzaakt. Om toch nog te kunnen ademen, verplaats ik de plant naar de gang.
Daar staat hij nu dan… eenzaam en alleen. Stiekem vind ik het zonde om hem weg te doen, want hij is zo mooi. Ik heb de neiging de meeldraden af te knippen, want dan is ook het stuifmeel weg. Misschien is het te kort door de bocht gedacht, maar ik ga het wel proberen!