Verjaardag

Het maakt niet uit wie je opzoekt of vermijdt op verjaardagen, er gaat altijd wel wat mis. Daarnaast stel ik door mijn achtergrond in Maatschappelijk Werk altijd de verkeerde vragen, dus wanneer de buurman met een midlifecrisis zegt: ‘Als je eenmaal begrijpt dat vissen een soort existentialistische meditatie is, dán ga je het pas echt leuk vinden’, vraag ik niet naar hengels en dobbers maar naar existentialisme.
De op één na laatste keer dat ik op een verjaardag was, leek het me veilig om met mijn kleine neefje een Space Shuttle te maken van Lego. Niet te veel conversatie, en het joch was geconcentreerd en rustig.

Mijn oma maakte prachtige origamifiguren van 10-eurobiljetten

‘Kan deze dan vliegen?’, vroeg hij.
Voordat ik antwoord kon geven, smeet hij het ding enthousiast van de keukentafel. Klets! Hele raket naar de maan.
Daarna heb ik geprobeerd om onder een aantal verjaardagen uit te komen. Meestal door een telefoontje met de vraag of ze m’n stuk taart via de post konden opsturen, in ruil voor een zingende Hallmarkkaart waarin ik vijf euro zou plakken. (Mijn oma deed dat, ze maakte prachtige origamifiguren van 10-eurobiljetten. Toen ze dement werd, stapte ze helaas van plakband over op lijm en kon alles bij het oud papier).
Maar m’n geheelonthouding kon niet voortduren, want afgelopen zaterdag was mijn broertje jarig, en daar kom je niet onderuit.

Het is duidelijk, tegenover haar zit iemand met poor social skills, ik

Voor m’n vertrek, zoek ik op internet een lijstje met easy conversation topics. Ik memoriseer een stuk of vijf tips-n-tricks terwijl ik mijn overhemd strijk en het cadeautje inpakt. Onderweg in de bus herhaal ik ze. Hardop, zo blijkt, want de vrouw tegenover me met haar volle boodschappentassen kijkt me meewarig aan.
Het is haar duidelijk dat er tegenover haar iemand met poor social skills zit. Het cadeautje en mijn nette overhemd maken het beeld voor haar waarschijnlijk nog tragischer. Een kluizenaar, gedwongen om zijn fort te verlaten. Het is niet voor niets dat ik dit doe. Zoals ik al vertelde, stel ik door mijn achtergrond in Maatschappelijk Werk altijd veel te diepzinnige vragen, met alle gevolgen van dien.

M’n tante verpestte m’n nichtjes verjaardag door te sterven aan een hartaanval, m’n ooms maat was vol

Aanstaande dinsdag ga ik bijvoorbeeld wéér met mijn oom naar de VNN. Dat speelt al vanaf zijn verjaardag in april, april 2016… Hij heeft wel een doorbraak gehad inmiddels. Zijn problematisch drankgebruik kwam voort uit het ondragelijk narcistische gedrag van zijn vrouw, mijn tante. Ze trok altijd alle aandacht naar zich toe. Dus toen ze de verjaardag van mijn nichtje, hun dochter, voor iedereen verpestte door te sterven aan een hartaanval, was voor mijn oom de maat eindelijk vol en scheidde hij van haar. Sindsdien gaat het gestaag beter met hem.
Naar het voorbeeld van m’n oom lijkt het me het beste om er een paar borrels in te gooien. Wonder boven wonder helpt dat en keuvel ik vrolijk met de buurman over de Harley Davidson die hij toevallig vorige week heeft aangeschaft.
‘Weet je, Cas? Als je maar lang genoeg door het landschap raast op zo’n tweecilinder, ga je het leven in perspectief zien. Motorrijden is vrijheid.’
Het moment van de waarheid.
‘Had je het gevoel dat je die vrijheid hiervoor miste dan?’, hoor ik mezelf zeggen. Ik zie tranen prikken achter zijn ogen. Mentale facepalm. Ik zal moeten accepteren dat ik niet alleen slecht ben op feestjes, mijn geheugen is ook waardeloos.