Ga naar de inhoud

Vismarkt, de Laatste Dag

Ik vermoed een complot. Cijfers heb ik niet, statistieken evenmin, om over harde feiten nog maar te zwijgen. Maar toch is er iets aan de hand. Ik liep laatst op een zondag over de Vismarkt. Perfecte dag, want er is geen markt en er zijn weinig mensen in de stad. In de verte loopt de dubbelgebogen vrouw. Zo noem ik haar, omdat ze steevast met haar rug naar de grond gebogen loopt. Op zoek naar kleingeld tussen de klinkers. Of misschien is ze bang geworden voor priemende ogen uit de hemel. Terwijl ze haar leefgeld bij elkaar scharrelt prevelt, ze onsamenhangend over de toorn van God, of iets in die richting.

Dan bekruipt me het akelige gevoel dat de Aziaten iets weten wat de rest van Groningen niet weet

Hoe het ook zit, naast de dubbelgebogen vrouw staat een groepje Aziaten. Paar centimeter korter dan gemiddeld, zwart haar en samengeknepen ogen. Normaal gesproken hebben hun gelaatstrekken een vertederende uitwerking op me, maar vandaag niet. Stuk voor stuk dragen ze een mondkapje, waardoor enkel hun ogen en platte neuzen zichtbaar zijn. Zelf doen ze er niet bijzonder over: ze kletsen, maken foto’s van elkaar en de dubbelgebogen vrouw. Eentje schuift af en toe het mondkapje naar de zijkant om plaats te maken voor een sigaret.
Dan bekruipt me het akelige gevoel dat zij iets weten wat de rest van Groningen niet weet. Is er een chemische aanslag ophanden? Hebben ze zich voorbereid op de Apocalyps, maar doen ze hier onderwijl erg nonchalant over?
Driftig moeten ze de Openbaring van Johannes hebben doorgeploegd op zoek naar voortekenen. Uren zijn gevuld met het naarstig turen naar de kleine lettertjes op teletext, op zoek naar een teken van het universum. Of wellicht hebben ze gebruik gemaakt van een numerologisch trucje, hebben ze pi tot 666 cijfers achter de komma opgeschreven en alle afzonderlijke getallen bij elkaar opgeteld om de exacte datum van de eindtijd te destilleren. Moet een koud kunstje voor ze zijn geweest, dat rekenen.

Mondkapjes schijnen hetzelfde effect te hebben als oordopjes

Waar de dubbelgebogen vrouw alleen maar kan gissen, zijn de o-zo onschuldige mondkappendragers maar al te goed op de hoogte van de aanstaande Laatste Dag. Gierend van het lachen maken ze foto’s. Fraaie herinneringen voor als ze in hun schuilbunkers Monopoly spelen. De dubbelgebogen vrouw slaakt een kreet en vindt een muntje. Ze draait haar hoofd naar boven en knikt kort naar de grijze lucht. Om mezelf te beschermen tegen mijn eigen complottwisterij besluit ik gebruik te maken van het moderne gemak en zoek online naar een beter onderbouwde reden voor mondkappen. ’t Schijnt dat het dragen van de kappen in China is begonnen als een manier om niet dood neer te vallen na het inhaleren van grote hoeveelheden smog. Tegenwoordig heeft het kapje een heel stel nieuwe functies. In de openbare ruimte heeft het ongeveer hetzelfde doel als oordopjes, namelijk een vermijding van interactie met de medemens. Ook is het een handig accessoire voor vrouwen die ’s ochtends weinig tijd hebben om make-up op te doen, en zo hun naakte gelaat kunnen verbergen. Who knows? Aan de andere kant moet je niet alles geloven wat je op internet leest.