Was ik maar eerstejaars

Ken je die grap van dat meisje dat vol goede moed ging afstuderen? Ik ben die chick. Het scriptieleven valt me nu al zwaar en met mijn grote bek heb ik er ook nog een strakkere planning van gemaakt, want ‘dat regel ik allemaal wel even voor de herfstvakantie’. Beetje juf zijn in groep zeven-en-acht van maandag tot en met woensdag. En dan in twee dagen nog even die scriptie er doorheen drukken.
Dat is het plan. Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen. Gelukkig kan ik nog praten over vóór de herfstvakantie, want zoals jullie wellicht weten, hebben onze vrienden aan de universiteit die niet. Toch best een voordeeltje van de Hanze.

Ze giechelden over knappe jongens uit Stadskanaal en praatten enthousiast over tussenuren

Het feit dat ik begin over de herfstvakantie, zegt volgens mij ook wel weer genoeg. Ik zat een paar dagen geleden even met mezelf koffie te drinken in de kantine. Je kent dat kleine rustmoment vast wel. Even je Facebook doorscrollen en wat foto’s liken op Instagram. Nothing new. Plots duikt er naast mij aan tafel een groepje eerstejaars op. Ik verzin dit niet: één meid had haar boeken gekaft. En ze spraken vol enthousiasme over ‘tussenuren’. O, wat mis ik die onbezorgde tijd. Jaloerse gevoelens speelden op en ik had even zin om me in het gekeuvel te mengen. Lekker meekletsen over ‘dat rare meisje dat per ongeluk mevrouw zei’. Of giechelen over ‘die knappe jongens die uit Stadskanaal komen’. Toch heb ik er op de een of andere manier ook wel weer zin in om klaar te zijn met mijn studie. Niet dat het burgerleven me roept, maar omdat ik dan lekker klaar ben met die verplichte onzindingen als een scriptie. Daar zal ik later vast niet nostalgisch op terugkijken. Toch?