Willem, Michiel en Pico

Een opvallend nieuwsbericht bereikte mijn ogen afgelopen weekend. Het betrof iets waarvan ik niet had gedacht dat het waar zou kunnen zijn. Als ik ergens zeker van was, dan was het wel over dit. Ik wist zeker dat iedere Nederlander er een hekel aan had en het absoluut niet vrijwillig zou doen. Ik weet dat ik het meerdere malen heb vervloekt en het zwoegend onderging. Het was en is de vijand van elk kind dat enkele kilometers naar school moet reizen. Het is een frustrerende bezigheid. Iets wat je belemmert in het snel bereiken van je doel en je daarnaast ook nog eens fysiek uitput. Over wat anders kan ik het hebben, dan het tegen de wind in fietsen? Absolute horror.
Als jongen van het Drentse platteland vreesde ik herfst en winter. Niet alleen de windkracht nam toe, maar er kwamen ook andere elementen in het spel.

Het nieuws maakte maar weer eens duidelijk hoe fout je aannames kunnen zijn

Regen, sneeuw en hagel. In de jaren dat ik nog naar de middelbare school moest fietsen, heb ik ze allemaal in mijn gezicht gesmeten gekregen.
Welnu, ik ben er dus altijd van uitgegaan dat iedere Nederlander tegenwind op de fiets verachtte. Het nieuwsbericht dat ik tegenkwam, maakte maar eens duidelijk hoe fout je aannames kunnen zijn. Deze zondag is het derde Nederlandse Kampioenschap Tegenwindfietsen georganiseerd in Zeeland. Ja, dat lees je goed. Mensen zijn vrijwillig een wedstrijd aangegaan om te kijken wie het hardst tegen de wind in kan fietsen. Blijkbaar kan het behoorlijk hard aangezien de winnaar, Pico de Jager, met een gemiddelde snelheid van 26 kilometer per uur een afstand achtenhalve kilometer in 19 minuten en 15 seconden heeft afgelegd.
Ik was met stomheid geslagen en in de eerste instantie ging er maar één gedachte ging door mijn hoofd: deze man is mentaal niet helemaal in orde. Pico de Jager, in 2012 was hij de snelste in de Ronde van Obdam, maar dat was in juli, hoogzomer dus.
Later, toen het nieuws een beetje was ingedaald, begon zich een nieuwe mening te vormen. Er glooide zowaar wat bewondering in mij. Een man die vrijwillig tegen de norm ingaat en vervolgens een immense prestatie neerzet. Voor mijn part past Pico de Jager perfect in het rijtje Willem van Oranje en Michiel de Ruyter. Een nieuwe volksheld. Een man die tegen de norm ingaat en dat met bravoure. Pico de Jager, onthoud de naam.

Foto: Sander van Ginkel