Wintergedoe, zin in!

Laatst sprak ik iemand die eigenlijk wel blij was dat de winter weer begon. Leuk, al die feestdagen, gezellig rond de open haard. Tuurlijk, ik houd er ook van dat er een klein laagje sneeuw ligt als ik door het Noorderplantsoen fiets. Sfeer, gezelligheid. Helaas is een mooie winter een bijna nog grotere droom dan een goede zomer. Uiteindelijk wordt het hier in Nederland niet veel beter dan een laag slurry op straat waardoor elke fietstocht direct verandert in een levensgevaarlijke expeditie. Zeker met een slag in je wiel, kun je maar beter dubbele reistijd incalculeren.

Een temperatuur van beneden de tien graden verandert me in een klein meisje

Het is rustig in de stad, zelfs op de donderdagavond. Misschien dat dat ook meespeelt bij mijn afkeer van de winter. Het bruisende studentenenthousiasme kruipt langzaamaan weer de huizen in. Ik betrap me er zelf ook op dat een temperatuur van beneden de tien graden me verandert in een klein meisje. En wat is fijner dan een avondje met vrienden met je handen om een mok warme thee te zeuren over hoe druk we het wel niet hebben met de studie?
Winter is moeilijk! Als je wilt stappen, moet je net genoeg op hebben om de tocht naar de stad te overleven. De kunst daarbij is om zoveel te drinken dat je het niet koud hebt, maar ook weer net zo weinig dat je in staat bent om meer dan twee logische zinnen achter elkaar uit te spreken.
Maar de winter heeft ook zo z’n voordelen. Zo zal niemand raar opkijken als je een avondje drinken afpist omdat je met je scharrel onder een dekentje die nieuwe serie wilt afkijken. Heb je een keer een slechte adem, dan kun je de schuld geven aan de visoliepillen. Je hoeft je fietslampen niet uit te zetten, omdat het toch maar een paar uur licht is per dag. Ook leuk: goed ingepakt op de hoek van de straat staan kijken hoe mensen één voor één onderuit schuiven.
Winter, het schijnt allemaal niet zo heel erg te zijn. Met twee stuks fruit en een handje vitaminepillen per dag slaan we ons er wel doorheen. Joepie. De winter. Zin in.