Witte mantel

Heel Nederland is bedekt onder een mantel van sneeuw. Net als de sneeuwvlokken dwarrelen de weeralarmen en kleurcodes naar beneden. Binnenkort besteden de babbelprogramma’s weer uren aan de Elfstedentocht, de Tocht der Tochten, en dan is het plaatje weer helemaal compleet. Een echte Nederlandse winter, sleeën, schaatsen, stamppot en sneeuwpop met wortelneus.
Wat mij betreft kan die sneeuw terug naar waar ze vandaan kwam. Het is een leuk plaatje, hoor,  maar praktisch… nou nee.

Waarom de kou trotseren als het hoorcollege toch wordt opgenomen?

Mijn fiets is onbruikbaar totdat het winterse poeder is verdwenen. Voor slechtzienden is fietsen echt onveilig. Dit heeft tot gevolg dat ik eerder wakker moet worden om met de bus naar college te gaan. Joepie.
Gisteren zijn de studenten eerder naar huis gestuurd. Je zult maar net tentamens hebben op zo’n weeralarmavond. Ik ben tussen drie en vijf uur niet naar hoorcollege gegaan. Waarom de kou trotseren als het toch wordt opgenomen? Probleem alleen was dat de techniek niet meewerkte. Twee uur na het einde van het college deed de opname het niet. Tuurlijk, dat heb ik weer. Maar ik was niet de enige die het college niet kon vinden, zo bleek na een belletje met een vriendin. Daarna zat ik in dubio. Het was maandagavond en ik wist niet of ik zin had om dinsdagochtend om kwart over acht de bus te pakken voor het hoorcollege van negen uur. Stel dat ik die registratie ook niet terug kan kijken. Dan moet ik het boek wel lezen.
Maar toch heb ik m’n warme bed verkozen boven de kille rode collegezaal in het UMCG. Ik kwam namelijk op een geweldig idee: ik heb 52 euro voor dat boek betaald, als ik niet naar college ga, is dat geld nuttiger besteed dan wanneer ik wél ga.
Logisch was die gedachte misschien niet, maar wel heerlijk warm.