Wordt het nog wel wat met het sportcafé… nou, er is hoop

Als het aan studentensporters ligt wordt het sportcafé in het Willem-Alexander Sportcentrum een reuzegezellige woensdagavondkroeg. Cateraar Eurest gaf ze uitgebreid de kans om te zeggen hoe.

Iedere vrijdagavond liggen leden van De Golfbreker in het zwembad van het Willem-Alexander Sportcentrum. Na de training hebben ze wel zin in een hapje en een drankje. En sinds kort kan dat heel dichtbij in het sportcafé van uitbater Eurest. Golfbrekers Emiel, Fleur en Roy willen niet ondankbaar overkomen en ze hebben begrip voor de aanloopproblemen en de kinderziekten, maar… er mankeert toch wel van alles aan. Het aanbod is karig, de aankleding niet uitnodigend en de boel gaat wel erg vroeg dicht. En dan hebben we het niet over de belangrijkste klacht: de vrijdagavond is zo’n beetje de slechtste tijd voor een gang naar Zernike. Vooral hbo-studenten gaan op vrijdag voor het weekend naar hun ouders. Woensdagavond zou een veel beter trainingsmoment zijn.

Het sportcafé is ‘Een kille plek met weinig reuring’

De basketballers van De Groene Uilen zijn het daar van harte mee eens. Bestuurssecretaris Teun noemt het sportcafé ‘een kille plek met weinig reuring’. Collega-bestuurslid Sabien vindt de aangeboden natjes en droogjes niet geschikt voor borreltijd. Oké, nu we toch openhartig spreken: er mag dan weinig keuze zijn, maar áls je een warme hap bestelt, mag je toch verwachten dat-ie warm en gaar is.
Zo, dat is gezegd. En gehoord. Opgenomen, zelfs. Want Eurest neemt de klanten serieus. De vertegenwoordigers van de Groningse studentensportsverenigingen mogen hun grieven op tafel leggen zonder dat de huiscateraar van de Hanze weerwoord geeft.
Sterker nog, Eurest is op 31 maart helemaal nergens te bekennen als tien gebruikers van de voorzieningen hun culinaire hart mogen luchten in de Van DoorenVeste. Om zoveel mogelijk informatie los te peuteren heeft Eurest organisatieprikkelaar Wieger Daalman ingehuurd, een specialist in het in goede banen leiden van groepsdialogen.

De Van DoorenVeste heeft het frituurvet gelukkig weer ingeruild voor frituurolie

En inderdaad, hoe Wieger het doet doet hij het, maar het gaat allemaal van een leien dakje. Eurest bevalt de aanwezigen eigenlijk prima. Ga d’r maar aanstaan, de diploma-uitreikingen van Life Science trekken soms wel achthonderd bezoekers. De ervaren organisatoren Marjan en Cobi staan nog iedere keer met bewondering te kijken hoe soepeltjes dat allemaal verloopt. ‘Dan staat alle koffiepunten weer precies op de plekken waar ze moeten staan’, zegt Marjan. ‘De bezoekers merken er niks van, maar dat is nou juist de bedoeling’, voegt Cobi eraan toe.
Nicolet van de kunstopleidingen roemt de flexibiliteit. ‘Ze zijn altijd bereid om de bestelling aan te passen, ook op het allerlaatste moment.’
Cobi vindt het fijn dat de Van DoorenVeste het frituurvet weer heeft ingeruild voor -olie.
Anna van het Facilitair Bedrijf heeft niets dan lof voor de milieuvriendelijkheid van de cateraar. ‘We moeten eigenlijk veel vaker benadrukken dat ze daar erg goed mee bezig zijn.’
En zo gaat het nog wel even door. (Als het op het eind op cijfers geven aankomt, vliegen de achten, negens en prima’s over tafel.)

Met het oog op internationale studenten is overdag warm eten serveren helemaal geen gek idee

Maar ho, even. We zitten hier niet voor niks te delibereren. We moeten Eurest ook nog wat verbeterpunten aanreiken. ‘In elke klacht zit een kans verpakt’, zegt Wieger, en zo is het maar net.
HanzeMag-blogger Boudewijn begint meteen onbedaarlijk te brommen over schijfjes komkommer die ‘ongevraagd en soms zelfs onvermeld’ op ‘overigens uiterst smaakvolle’ broodjes worden gelegd.
Nicolet vindt dat er meer voorzieningen in de avonduren moeten komen. O ja, overdag warm eten is ook geen gek idee met het oog op internationale studenten. Nog een puntje: de prijzen zijn aan de hoge kant. ‘Vooral die van gezond voedsel.’

Sabien brengt ons weer terug bij het heikele punt

Gezond voedsel? Het valt Emiel juist op dat de kantine van de Van DoorenVeste zoveel ‘vette hap’ serveert.
Plastic is de doorn in het oog van Sabien. ‘In het sportcafé zijn de plastic bekers ook erg klein. Een biertje past er niet in. ’
Sabien? Die was van de Groene Uilen en zo zijn we weer terug bij het heikele punt. De aanwezigen zijn het snel eens: de studentsportverenigingen moeten de handen ineenslaan, de krachten bundelen en in gesprek gaan met Eurest. Roy, Fleur en Emiel hadden het zelf al gezegd bij het bespreken van de sterke punten: het bedrijf wil best luisteren naar de klant.
Als de evaluatiekaartjes zijn ingevuld en de laatste gezonde hapjes rondgaan, stapt Eurest-manager Linda Kraan het lokaal binnen. Er valt geen doodse stilte… alles is gezegd en het zal worden gehoord. Nu is het afwachten of Eurest in staat is om te luisteren.

Foto (fragment): Brooke Lark.