Het begon met een lijstje. Net als vroeger. Zo’n lijstje dat je kreeg op school omdat je boeken moest lezen en verslagen maken. Waar de rest van de wereld dit als een vorm van marteling ervoer, was het dat voor mij allesbehalve. Boeken lezen, niet als hobby, maar voor school! Perfect voor mij. Nu is het een paar jaar later en maak ik voor mezelf zo’n lijstje. Veertig boeken voor het jaar 2015. Ze staan allemaal al in de kast, moet je nagaan. Dat die kast dus volstaat, maar dat die bladzijdes net zo goed leeg hadden kunnen zijn. Dus ik vul een briefje met veertig titels. De eerste op mijn lijstje: The Circle van Dave Eggers.
Het wordt een flinke klus. Veertig boeken in 365 dagen is plusminus negen dagen per boek. Lezen is van belang. Van belang omdat je je dan verdiept in de gedachten van een ander, dat je luistert naar een ander. Want dat zou ik, als ik iets mag wensen voor 2015, iedereen gunnen. Ik wens iedereen het lef om eens z’n bek te houden. Van leeg geblaat in de ruimte hebben we al containers vol. Dat inhoudsloze gelul in het niks dat de stilte gruwelijk uitmoordt. Inhoudsloos lawaai.
Dat lelijke kapsel van die studente met die hoge cijfers?
En het zijn geen gesprekken. Kroegen, straten, restaurants vol met tientallen monologen op hetzelfde moment. En niemand die luistert. Waarom zou je het dan vertellen? Als er toch niemand naar je luistert? Zelf weet je het toch al? En waarom zou je in gesprek gaan met mensen die geen aandacht voor je hebben.
Stel, je hebt vijftien woorden per dag. Welke woorden zou je dan uitspreken? En tegen wie? Als je je woorden met zorg moet kiezen, heb je het dan nog over dezelfde dingen als nu? Wie het met wie doet? Dat lelijke kapsel van die studente met die hoge cijfers? Wie heeft een fout gemaakt en hoe hard kunnen we daarom lachen? Het lijkt alsof we collectief zijn vergeten dat niet praten net zo van belang is als wel je mond open doen. Stilte is de lucht tussen de woorden. Dat is waar je op adem kunt komen. Even terugkijken en even vooruit-. Zuurstof voor de hersens. Is dat waarom het gelul dommer lijkt naarmate er meer gepraat wordt? Omdat er geen tijd is om gedachten te vormen. Zonder zuurstof stikken ze langzaam zonder ooit gedacht te zijn. En dat is waarom ik dat lijstje maakte. Veertig titels die na dit jaar inhoud hebben gekregen, terwijl ik ondertussen leer hoe ik mijn mond moet houden.
