Fuck de context
Fuck de dealer, kingsen, patronen, mexicoën. Woorden die afhankelijk zijn van hun context. Vraag aan een gemiddelde Amerikaan hoe hij de woorden interpreteert en de kans is groot dat hij refereert aan een Mexicaanse drugsbende die bij de grensplaats El Paso hun volautomatische uzi’s leegschieten op de Amerikaanse narcoticabrigade.
Wij denken aan drankspelletjes.
Vrijwel alles is gerelateerd aan context. Zo is het vergelijken van uitgeprocedeerde asielzoekers met psychotische topcriminelen geen totale schijt, maar een liberale visie op humaniteit. Een vriend van mij die parttime asperges plukt vroeg laatst aan een meisje of ze zijn witte goud wilde proeven. In Nederland is er een enorme behoefte aan context.
Bijzonder blijft het, bezeten de vrijheid vieren: vieren dat je vrij bent, gevangen in je eigen gevoel
Wat dacht je van Bevrijdingsdag? In het halfuurtje dat ik aanwezig was in het Stadspark zag ik honderden mensen bezeten van alcohol of pillen, of een combinatie van beide. Bijzonder blijft het, bezeten de vrijheid vieren, vieren dat je vrij bent door bezeten te zijn. Grote ogen, zonnebrillen, zwarte kleding: in alles probeerde men te verhullen dat men onder invloed was, bezeten van de mdma, gevangen in het eigen gevoel van gelukzaligheid, dromend dat er niets beters is dan dat moment. Het moment waarop je gevangen in je eigen gevoel zit, maar tegelijkertijd vrijheid vieren voelt als een enorme stamppot ironie. Maar is het fout? Het ontvluchten van de werkelijkheid doen we tenslotte allemaal, in drankspelletjes, pillen en boeken. Anderen verliezen zichzelf in het strijden voor een betere wereld, door maatschappelijke misstanden als Sinterklaas en Zwarte Piet aan de kaak te stellen (ja, lieve mensen in Nepal, het is heus!) en en passant de koning te ‘beledigen’. En tenslotte hebben we het bij ‘het gevecht van de eeuw’ niet over de Tweede Wereldoorlog maar over een potje boksen tussen een Filipijnse weldoener en een Amerikaanse analfabeet. Misschien is dat wel echte vrijheid, misschien is het juist het gebrek aan zingeving waar de ketaminegeneratie vandaag de dag mee kampt. Maar wederom: context.
Zou Willem-Alexander ook drankspelletjes hebben gespeeld, lallend met z’n dispuut?
Waar is die context bij drankspelletjes? Tenslotte worden hbo’ers en studenten ook geen alcoholist genoemd, terwijl de gemiddelde alcoholinname vandaag de dag behoorlijk boven NAP is. Gaan we kapot aan de drank, drugs en weinig slaap? Tuurlijk niet, je moet het tenslotte in context zien: studeren is nou eenmaal een slopend bestaan en tussen de statistieken door is een adtje trekken soms heel rustgevend.
Zou de koning ook drankspelletjes hebben gespeeld? Lallend op een kamertje met zijn dispuutgenoten filosofische vraagstukken, de vragen des levens (heeft Sophie echt een stinkkut?) bespreken? En zouden al die hockeymeisjes ook een straf hebben gekregen toen ze fuck de koning schreeuwden? Nee, afhankelijk van context is alles relatief, zelfs achterhaalde wetgeving.
De activist die fuck de koning schreeuwde beledigde de koning niet, maar had verloren met een drankspelletje.