Je moet het ervoor over hebben. Een beetje hobby kost geld. De hobby van veel oud-politici is de lobby. Commissariaatje hier, bestuursbaantje daar. Je moet je er niet te veel van voorstellen, zei VVD-coryfee Loek Hermans onlangs, soms is zo’n toezichtfunctie maar één werkdinertje per jaar. Mij lijkt dat een deel van het probleem, maar Hermans zal het wel beter weten, want hij is de toezichtkoning van Nederland. Je kunt geen chique bedrijf noemen of Hermans ziet erop toe, heeft erop toegezien, of zal er in de toekomst op toezien. Je moet je er niet te veel van voorstellen. Een babbeltje en een borreltje, een hapje en een sapje, een luikend oogje en doorzichtige vingers. Netwerken noemt men dat. En tussen haakjes: (het schuift ook nog lekker).
Hans Wiegel is een trein, een boemeltrein die regelmatig het verlaten land tussen Groningen en Roodeschool doorkruist. Treinen met namen. De Marianne Timmer sprint van Groningen naar Heerenveen, in de Sicco Mansholt en de Ede Staal kun je door het noordelijke boerenland knarren.
Marianne, Sicco en Ede waren mensen van naam en faam. Wiegel was Commissaris van de Koningin in Friesland. Hij had er lol in en de Friezen hadden lol met het hem. Niemand slaagde er beter in om het midden te houden tussen olijkheid en oubolligheid, tussen deftig en doodgewoon. Wie Wiegel zegt, zegt witz, de jaren-vijftig-mop uit de Reader’s Digest. Zijn partij, de VVD, is nog steeds doordesemd van de koddige snaaksheid die Wiegel wellicht niet introduceerde, maar wel vervolmaakte en tot aller voorbeeld stelde. Een eigentijdse navolger is Mark Rutte, die in rechtse kringen zo’n beetje doorgaat voor cabaretier. ‘Linkse partijen willen zelfs de prijs van krentenbollen inkomensafhankelijk maken.’ En dan allemaal net iets te uitbundig lachen. Hahaha, moet je nou eens horen wat die lolbroek van een Mark zegt, hahaha, krentenbollen.
Hermans had niet in de smiezen dat het de spuigaten uitliep bij het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers en hij had niet in het snotje dat de door megalomanie gegrepen thuiszorgorganisatie Meavita in sneltreinvaart naar de afgrond denderde. Hij was er wel bij, natuurlijk. Hij sloeg in de lobby een glas rode wijn achterover, smakte met z’n lippen en zei: ‘Zo, dat is weer een rooie minder!’ Zoals altijd als hij dit gebbetje maakt, en hij maakt hem naar verluidt altijd, schaterden de old boys. (Die grapjas van een Loek toch!)
Bestuurders (oppassen geblazen) van het vastgoedfonds Bouw State V (er rinkelt een belletje) verwijten bestuurslid Hans Wiegel dat hij vastgoedbeheerder (slow-whoop) Jonald Bouwhuis (what’s in a name?) een volmacht (amber alert) heeft gegeven. Vastgoedbeheerder Bouwhuis besteedde het geld vervolgens aan andere zaken (de sirene op de eerste maandag van de maand om twaalf uur, maar dan niet op de eerste maandag van de maand). Zo’n 120 obligatiehouders gingen het schip in en eisen nu twee miljoen euro van Wiegel. ‘Zeer opmerkelijk’, reageert Wiegel. Inderdaad, old boys zijn er niet aan gewend dat hobby’s en lobby’s geld kosten. Hans Wiegel hoeft vast niet te betalen als hij in de Hans Wiegel naar Roodeschool wil boemelen. Maar vermoedelijk reist Hans Wiegel niet per trein, hij is immers ontspoord. (Hahaha, wat slaat die grapjurk van een Frick toch weer kwink!)
Hans Wiegel is ontspoord, hahaha!
