De Open Dag en de daaraan voorafgaande projectweek zorgden ervoor dat de centrale hal vorige week vol hing met werk van studenten. Tussen alle kleuren, vormen en drukte hangt een werk van een eerstejaars klas Autonoom. Eigenlijk werkt het natuurlijk het beste wanneer je kunstwerken zelf bekijkt, maar ik ga een poging doen om het zo juist mogelijk te beschrijven. Stel je een witte muur voor, met daarop vier stukken schilderstape, deze vier stukken vormen samen een horizontaal rechthoek. That’s it!
Gelukkig hangen er ook meeneem kaartjes naast. Deze leggen het één en ander uit. De tape-rechthoek is namelijk bedoeld om te benadrukken wat er mist op Minerva. In 1853 werd er van het bestuur van Minerva een schilderij gemaakt. Door opslag raakte dit zo beschadigd dat er 35.000 euro voor nodig was om het te restaureren, een taak die de Hanzehogeschool op zich nam. Toen het schilderij weer in z’n oude staat hersteld was, schonk Minerva het aan de Hanzehogeschool. Volgens de eerstejaars zonder een traan te laten en omdat het niet zou passen in het nieuwe moderne gebouw.
In plaats van het schilderij terug proberen te halen, hebben de studenten gekozen om de afwezigheid ervan te benadrukken. De kritiek van de studenten is niet mild: ‘it (het schilderij) became a symbol of the current art education here at Minerva’. En: ‘For an institution teaching us that all art has value in its own way, this seems to be a peculiar attitude.’ Deze klas is dus niet bang om kritiek te leveren, gelukkig met de benodigde argumenten. Iets waar sommige toeschouwers nog iets van zouden kunnen leren, want ‘wat een onzin’ is een kreet, geen kritiek. Ze durven scherp te kijken naar hun eigen school en opleiding. En dat al na acht weken, benieuwd wat ze gaan doen bij hun afstuderen.
Marie van Linschoten is tweedejaars Theatervormgeving en schrijft wekelijks een column over kunstacademie Minerva.
