De RUG was voor mij altijd een beetje een mysterie. Bij hoge uitzondering waagde ik me in de bijzondere wereld van de UB.
De UB, dat was alsof ik rondwaarde in de geheime kamer uit de boeken van Harry Potter. Ik wist niet precies waar ik was en ook niet of het een goed idee was om daar te zijn. Ik probeerde minder dan geen geluid te maken, want ik wist zeker dat iedereen die daar aan het leren was net zo eng kon zijn als een gigantische driekoppige hond.
Gelukkig zijn de meeste dingen op de RUG een stuk minder eng.
Het lot heeft me naar de RUG gebracht. Voor m’n scriptie loop ik, simpele Hanze-student, ineens rond op dit bekende onbekende terrein. Ik zou toch zweren dat ik na mijn tienduizend jaar aan studievertraging niet meer weet hoe het is om brugpieper te zijn, maar dat blijkt geen enkel probleem. Verdwalen is weer een ding en lokalen vinden (ja, zelfs complete gebouwen) blijkt een uitdaging.
Energy Academy Europe, ruim, ECHTE planten, niks is kapot en geniale maandagmorgenkoffie
Het gebouw dat ik mijn thuisbasis noem, draagt de naam Energy Academy Europe. Naar mijn mening is het verreweg het mooiste gebouw van Zernike. Het is zo ruim dat de kans dat je iemand omver loopt niet bestaat, er zijn overal ECHTE planten, niks is kapot en de koffieverkoopster is zo lief dat ik niet anders kan dan elke keer koffie halen. Ze is de bedenker van maandagmorgenkoffie (extra sterk) en van zo’n geniale uitvinding kun je niet anders dan gebruik maken, toch?
Ik dwarrel natuurlijk ook weleens rond in andere RUG-gebouwen. Ze hebben allemaal zo hun charme. Het opvallendste wat ze gemeen hebben, zijn de geweldige kantines. Qua eten kan de Hanze er overduidelijk wat van leren. Natuurlijk verschilt het per locatie, maar de keuze in de RUG-kantine is uitgebreid en de prijzen zijn oké. Daar komt bij, ze serveren in herbruikbare bakjes en geven korting op zelf meegebrachte koffiebekers. Daar word ik heel blij van.
Bij Voeding & Diëtetiek hebben we het eigenlijk nooit over het duurzaam omgaan met voedsel
Misschien denk je nu dat mijn hele RUG-ervaring gebaseerd is op rondlopen in de gebouwen, maar ik doe nog meer. Ik mag zelfs hoorcolleges volgen. Vooraf dacht ik dat ik minder dan één procent van de stof zou snappen. Die ene keer dat ik de weg kwijt was en per ongeluk in een hoorcollege scheikunde (denk ik?) ben beland was dat inderdaad zo. Maar voor de rest zijn de colleges goed te volgen en superinteressant.
Lessen in het Engels, van nieuwe docenten, over nieuwe onderwerpen en met nieuwe inzichten. Bij Voeding & Diëtetiek hebben we het eigenlijk nooit over het duurzaam omgaan met voedsel. De laatste paar weken realiseer ik me steeds meer hoe jammer ik dat vind.
De RUG, toen ik er een paar weken geleden binnenstapte, was ik bang dat ze me hbo-cursist zouden noemen en dat ik nergens bij zou horen. Past een meisje met roze haar eigenlijk wel tussen serieuze wetenschappers?
Het antwoord is meer dan ja. Niemand die ook maar iets van een opmerking over mijn uiterlijk maakt en meer dan eens vraagt men wat ik van serieuze zaken vind. Minder voelde ik me geen moment, minderwaardig al helemaal niet en zelfs geen cursist.
Welkom. Als Hanze-student op de RUG voel ik me welkom.
