Hij ziet er tevreden uit. Een verse, glinsterende naaktslak kruipt vrolijk om drie uur in de nacht rond in mijn keuken. Pleurisbeest, de zwerver onder de buikpotigen. Is niet nieuw overigens, heb er al langer last van. Onlangs heb ik 1 Nacht Alleen van Doe Maar tot levenslied gebombardeerd.
Kom niet bij me kloppen, laat me een keer pitten of ik ga kapot.
Ik heb het al een paar keer tegen de slak geschreeuwd. Of hij het hoort? Geen idee. Feit is dat ik al een week lang slapeloze nachten van ze heb. 1 Nacht Alleen is langzaam vervangen Drank & Drugs.
Pas op, u moet bereid zijn lelijke vrouwen te neuken
Ik vroeg mijn huisbaas laatst of híj er wat aan kon doen. Hij moest eerst weten waar ze vandaan kwamen, zei hij. Uit mijn kleren, nou goed? Met andere woorden: probeer het zelf eerst maar op te lossen, vriend. Gezien de zeeën van tijd die ik heb, besloot ik een deeltijdstudie slakologie te volgen.
Dergelijke studies beginnen waarmee alles tegenwoordig begint, of het nou om liefde, euthanasie, nieuwe nieren, relatietherapie, kleding, wapens of porno gaat: Google. Alhoewel ik tamelijk incompetent ben op de computer gaan dergelijke zoekopdrachten me vrij aardig af. De eerste hit ziet er veelbelovend uit.
Tien manieren om je huis voorgoed slakvrij te maken.
De oplossingen staan in een soort Marktplaats-prijsrangorde. Op pole position een kostbare aanpak van twintig euro. Maar, o geluk, er zijn ook studentvriendelijke oplossingen: zout en bier. Ondertussen popt er een pop-up op.
Deze huisvrouw uit de buurt wil nu geneukt worden.
Meteen erna een waarschuwing
Pas op, u moet bereid zijn lelijke vrouwen te neuken.
Leuk voor Betty, Margriet en Jannie dat ze het internet hebben weten te vinden, maar op dit moment heb ik genoeg aan een glimmende naaktslak als huisdier, dus bedank ik vriendelijk voor de grijze poezen.
Ik begin me angstig erg met de naaktslak verbonden te voelen
Slakken zijn ware nachtdieren, in de nacht komen ze uit hun schuilplaatsen en gaan ze op jacht. Slakken zijn gek op bier, ze zullen in een rechte lijn op het bier afkomen, maar het zal ze uitdrogen, waardoor ze uiteindelijk niets meer kunnen.
Labbekakken. Ik knipper met mijn ogen, ik begin me angstig erg met de naaktslak verbonden te voelen. Ogenschijnlijk twee totaal andere levens, maar in de kern zo hetzelfde. Alleen, ik heb een huis, míjn huis.
Ik trek een biertje open en giet de helft in een kommetje en de rest in mijn keel. Zo, that will do the trick. Ik duik mijn bed in, morgen zullen die slijmhoeren uitgedroogd en al op het bordje liggen en heb ik de ingrediënten voor een culinair hoogstandje, escargots en pâte de bière. Even frituren en serveren als lekker Grunnigs hapje voor de huisbaas.
De volgende ochtend voelen mijn benen zwaar, ik ben uitgedroogd. Ik stap uit bed, sleep mezelf richting de gang en pak de krant, waar Taylor Swift levensgroot staat afgebeeld omdat de slijmerds van Apple voor haar zijn gaan kruipen. Ik loop terug naar de keuken. Het kommetje is onaangeraakt, overal glinsterende sporen, maar geen naaktslak te bekennen. Ik geef het op.
Misschien lusten grijze poezen wel naaktslakken.
