Maria, Maria, Mariaaah
De rally duurde lang, heel lang. Nu ik hem terug zie op Youtube duurt-ie welgeteld 1 minuut en 12 seconden, 72 seconden zijn dat. Voor een rally bij tennis zijn 72 seconden veel, behoorlijk veel. Het was in Italië, tussen Ana Ivanovic en Maria Sjarapova. Twee bloedmooie vrouwen die gedurende een paar uur met ballen spelen, daar is geen man tegen op gewassen.
Wat je opvalt wanneer je weleens tennis kijkt is dat Sjarapova perfect Engels praat. Het Engels dat je verwacht van een minister-president die een halfjaar lang een belangrijke Europese post moet vervullen. Maria was een bovengemiddeld talent en ze werd dan ook gevraagd om naar Florida te verhuizen met haar ouders, om daar met een goede tennistrainer te trainen.
Wat is doping? Als Sjarapova bij de finish ligt te zonnen, ren je toch net even harder
Afgelopen week werd bekend dat Sjarapova ‘doping’ had gebruikt. Meldonium is doping omdat het sinds 1 januari 2016 op de dopinglijst staat. Ze gebruikte het al tien jaar. Ook Pavel Koelizjnikov, de schaatser, werd op doping betrapt, hetzelfde middel. Onze Kjeld Nuis was meteen overal op televisie om te melden dat hij dan achteraf wereldkampioen is geworden ‘op mueslireepjes’.
Ja, Kjeld, het is goed met je.
Sport moet brandschoon zijn, echt brandschoon.
Maar toch. Wat is doping? Als Maria Sjarapova aan de finishlijn ligt te zonnen, dan ren je toch net wat harder.
Wat stond er in 1988 in de medicijnkast van de oma van Marco van Basten?
1974, 1978, 1992, 1998, 2000, 2004, 2010, 2014, 2015. Ik noem maar even wat jaartallen. Wat ze gemeen hebben is dat het Nederlands Elftal in al die jaren in een halve finale of een finale stond. Iedereen zal zich de zomer van 2015 herinneren wanneer komende juni overal balletjes rollen, maar nergens aanvalluh klinkt. Is er iemand die het Frank de Boer kwalijk zou hebben genomen als hij net even een extra blikje Red Bull had genomen voordat hij z’n aanloop nam in de halve finale van het EK 2000 in eigen land? In die halve finale miste Frankie twee keer een penalty. Twee keer!
Zou er een haan naar kraaien als blijkt dat Marco van Basten voor de EK-finale van 1988 de medicijnenkast van zijn grootmoeder overhoop had gegooid en een medicijnen-cocktail had gemixt met vijf bakken koffie met basterdsuiker? Dat hij voor de wedstrijd stuiterend van de weet ik wat in de catacomben van het Olympisch Stadion in München had gestaan?
Stiekem zou ik mijn geluk niet op kunnen als Louis twee zomers geleden de hele koelkast van de Astanaploeg had meegenomen en ‘onze jongens’ had platgespoten. Dat een opmerkelijk fitte Ibi Affelay Nederland in de 92-e minuut de finale had ingeschoten en dat als gevolg daarvan alle scouts in Nederland op zoek waren gegaan naar ruwe Marokkaans-Nederlandse diamantjes: meer, meer, meer!
In de volksmond noemen we dat het DUO-beleid: genaaid worden met terugwerkende kracht
Doping zou de sport vies maken, onrein, oneerlijk. Dat klopt allemaal. Dat Maria Sjarapova ook altijd keihard heeft gewerkt en op jonge leeftijd met haar ouders haar familie en vrienden opofferde voor een ongewis tennisavontuur doet daar niets aan af. Het middel stond nou eenmaal sinds kort op de dopinglijst. In de volksmond noemen we dat ook wel het DUO-beleid: genaaid worden met terugwerkende kracht.
En toch zou ik het niemand kwalijk nemen als Danny Blind over twee jaar in de kleedkamers van het Loezjniki-stadion in Moskou als een ware Machiavellist zijn troepen toeschreeuwt met vijftien potten pindakaas met extra stukjes noot.
Het doel heiligt de middelen.