Meester Verbinding

Woensdag gaan de leerkrachten weer een dagje staken. Hopelijk houden de boeren en de bouwvakkers zich even rustig, want anders dringt de boodschap wéér niet goed door bij het kabinet.

Zoals in het televisieprogramma Zondag met Lubach mooi te zien was, is het lerarentekort helaas nog steeds de laagste prioriteit van alle topprioriteiten van Mark Rutte. Volgens mij realiseren Mark Rutte en zijn kabinet zich nog steeds niet hoe catastrofaal het over een paar jaar kan worden als ze niet NU in het basisonderwijs investeren.
Zo tevreden als ik zondagavond voor de buis zat, zo moedeloos werd ik de maandagmorgen in de klas. De wifi-verbinding liet te wensen over en als een canon echode het door klas.
‘Meneer, mijn iPad heeft geen verbinding meer!’

Voor ik het weet staat de ene helft van de klas op stoelen en tafels

Een goede voorbereiding is mijn sleutel tot een succesvolle lesdag. Onaangename verrassingen heb ik liever niet. Eerlijk is eerlijk, ik sta nog lang geen dertig jaar voor de klas en ik schud de didactische foefjes dus niet zomaar uit de mouw.
Kirsten heeft gelukkig al een idee. Ze gaat op de tafel staan.
‘Kijk, meneer. Nu zijn we dichter bij de router! Misschien helpt dat!’
Voor ik het weet staat de ene helft van de klas op stoelen en tafels.
Jeroen heeft ook een idee.

De vingers schieten als paddenstoelen uit de schoolbankjes

‘Meneer, volgens mij is de verbinding in groep 3 een stuk sterker!’
Huppekee, de andere helft van de klas snelt de gang op. Het voelt als een déjà-vu. Heb ik dit vorig jaar ook niet meegemaakt?
Al m’n mooie plannen kunnen de prullenbak in.
‘Kom allemaal maar weer zitten en pak even je leesboek! Meester moet even de planning omgooien!’
Lang hoef ik niet na te denken. We gaan even lekker socializen.

‘Wie heeft er in de herfstvakantie wat leuks gedaan?’
De vingers schieten als paddenstoelen uit de schoolbankjes.
Chris: ‘Ik heb mijn verjaardag gevierd met de hele familie!’
Dorien: ‘Ik heb pannenkoeken gebakken met opa!’
Soufian: ‘Ik heb lekker gevoetbald!’
Een collega komt binnen, ze vraagt of ze wat kopietjes voor me kan maken.
‘Nou, graag!’
Deze hulp komt als geroepen. Maar wanneer breekt de tijd aan dat het kabinet de leerkrachten nou eens écht steunt? Of wachten ze op het moment waarop we de krijtjes er definitief bij neergooien?