Ofzo is best een dingetje, weetjewel?

Het was bij de conserven, ergens tussen de ansjovis en de blikjes tonijn. Net op het moment dat wijlen David Bowie contact zocht met Major Tom tikte iemand mij op mijn rug.
‘Thom! Hoe is het, jongen?’
Enigszins ongemakkelijk keek ik hem aan en vroeg me af hoe hij in godsnaam mijn naam wist. Hij had ontzettend gelachen om mijn stukje over de pizzatent en vond dat ik sowieso wel leuke stukjes schreef.
Terwijl ik hem op dezelfde ongemakkelijke manier bedankte als dat ik hem aankeek, viel hem blijkbaar op dat ik hem niet herkende.

Eventjes was ik bang dat hij bepaalde gevoelens voor me koesterde

‘Je weet volgens mij niet meer wie ik ben, of wel?’
Verbaasd door zijn directe toon, mompelde ik maar terug dat ik het inderdaad niet echt wist.
‘Haha, ik heb je al een keer eerder gesproken in de stad, maar volgens mij had je hem toen ook een beetje hangen. Je was waarschijnlijk op zoek naar inspiratie voor een stukje, haha!’
‘Dat kan dan wel kloppen, want voor inspiratie zet ik het graag op een zuipen.’
De cynische ondertoon ontging hem.
‘Dat kan ik me voorstellen, je bent eigenlijk heel anders dan hoe ik dacht dat je was.’
Eventjes was ik bang dat hij gevoelens koesterde, maar ik vertelde hem maar dat ik in het echt eigenlijk wel een stil muisje ben, ik kijk graag de kat uit de boom bij onbekenden in een winkelgangpad.

‘Ik vraag me soms wel af of het niet allemaal uuuh frictie is wat je schrijft’

‘Ha, daarom schrijf je natuurlijk ook van die stukjes, een uitlaatklep, ofzo. Heb ik wel vaker gehoord, is een dingetje, hè?’
Een dingetje.
‘Vraag me trouwens soms wel af of het niet allemaal uuuh frictie is wat je schrijft.’
Op dat moment ontstond er bij mij enige frictie. Ik wist niet zeker of ik hier nou op moest antwoorden of hem zijn gang moest laten gaan in het gangpad.
‘Maar goed, nu ik je toch spreek, het lijkt mij ook wel gaaf om een keertje zo’n stukje te schrijven, weetjewel. Over zuipen, weetjewel, ik had laatst namelijk ook wat meegemaakt toen ik in de Oceans was, echt vet ziek. Misschien dat jij het eens aan je baas ofzo kunt voorstellen?’
Deels uit beleefdheid en deels uit angst voor zijn reactie op een negatief antwoord, hier tussen het frituurvet en de salamiworsten, antwoordde ik dat hij zijn stukje maar naar m’n e-mail moest sturen tommyboy_ajax_the_best_forever@hotmail.com.
Even keek hij me vreemd aan, glimlachte en knikte.
‘Is goed man, ik sta bij je in het krijt!’

Bij dezen, sorry. Het is fictie, ofzo.

Foto: Kenny Loule