Scarlett dumpt Ajax
Het rooster van de barbecue heeft zo lang in de zon gestaan dat het zwartgeblakerd is en bijna opgaat in de donkere grond waar het rooster op ligt. De enige manier om een barbecuerooster grondig schoon te maken is met een staalborstel. Met een staalborstel krijg je zelfs de meest hardnekkige, onmogelijke troep weg.
Ajax ontbrak het zondag aan een staalborstel. Een ongenadige klootzak, een hufter die een tegenstander of een teamgenoot door midden durft te trappen op het moment dat dat hem de schaal kan opleveren. In plaats daarvan waren het allemaal schuursponsjes.
Zonet werd bekend dat Frank de Boer na vijfenhalf jaar vertrekt bij Ajax.
Ik ben met Frank de Boer opgegroeid, puistjes gekregen, eindexamen gedaan, gaan studeren, op kamers, rijbewijs gehaald
Frankie was niet alleen een held, maar ook een absolute staalborstel. Zonder twijfel is er maar één die het geschonden blazoen van Ajax heeft opgepoetst. De tuin die er in 2010 uitzag als een schoffelveldje, een omgeploegd akkertje waar de molshopen elkaar verdringen, op orde heeft gemaakt. Frank maakte van dat treurige veldje weer een prachtige tuin, een garden die menig prijs waard was. Soms met onconventionele methodes, soms geheel tegen de lijn van de eigenaar in, maar Frank was zonder twijfel de tuinman die het onmogelijke presteerde.
Vier jaar lang leden die lui uit Eindhoven weer aan querulantenwaan en in Rotterdam waren het allemaal chronische masochisten.
Vijfenhalf jaar Frankie bij mijn cluppie. Het klinkt onwerkelijk. Vijf jaar en een half. Ik ben letterlijk met Frank opgegroeid dus. Puistjes gekregen, eindexamen gedaan. Examenreis. Gaan studeren, voor het eerst met een meisje het bed gedeeld, voor het eerst coma gezopen, op kamers, rijbewijs gehaald.
En dan heb je natuurlijk altijd van die klootzakken die nu ineens zeggen dat het ook hoog nodig tijd is voor een frisse wind. Yeah right. Alsof je een relatie hebt met Scarlett Johansson en ze ineens zegt dat ze toch verder wilt kijken en jij dan zegt dat zoiets ook eigenlijk wel beter is, dat de koek op is. Flikker toch op, man.
Frank was Scarlett Johansson die op de één of andere manier echt verliefd werd op die zielige oude demente man genaamd Ajax.
Scarlett de Boer maakte Ajax weer bijzonder, ongenaakbaar, de te kloppen ploeg
De ouwe die in het bejaardentehuis nog schreeuwde dat-ie de beste was als-ie z’n pilletjes niet kreeg. Die al zijn glorie en schoonheid al decennia geleden was verloren, die al zeker tien jaar kaal was en geen greintje meer was van de casanova van ooit eens, lang geleden. Frank bracht iets van die glorie terug. En nu is-ie weg. Pleite. Gone with the wind. Onze Scarlett. Opgesodemieterd.
Zondag op de Vijverberg juichten de spelers van De Graafschap alsof ze zelf kampioen waren geworden. Niet was minder waar, maar ze toonden er wel mee aan wat Frank de afgelopen periode heeft geflikt. Echt ontzag, echte emotie tonen mensen wanneer ze het onmogelijke flikken. Wanneer ze oog in oog staan met het sublieme. Frank bracht Ajax naar de positie waar de club hoort. Waar Ajax-spelers niet meer uitbundig juichen als ze tegen één of ander Eredivisieclubje spelen, maar waar de provinciale tegenstander op het veld of de tribune uit zijn dak gaat wanneer hij tegen Ajax scoort. Scarlett de Boer heeft ‘stunten’ weer teruggebracht in het vocabulaire van de voetbalsport. Ajax werd weer bijzonder, de ongenaakbare club, de te kloppen ploeg. Die haat tegen Ajax, dat juichen in die stadions, dat gebeurt alleen bij gebrek aan eigen kunnen. Je weet wel, net als die buurvrouw of tante die het altijd over de anderen moet hebben omdat ze hun eigen leven niet in de hand hebben. Echte bewondering creëer je pas wanneer mensen het zelf nauwelijks kunnen geloven wat ze hebben geflikt: winnen van 020. Wanneer mensen hun ongeloof, hun frustraties in 140 tekens moeten kanaliseren met termen als kanker, joden en 020.
Ajax is weer Ajax, een mythe.
Met zijn ietwat norse uitstraling, fantastische kledingstijl en stoïcijnse houding was Frank een bijzonder figuur. Onopvallend, maar onovertroffen in zijn functie, in zijn nut. Een staalborstel.