En-oo-es 
Radio Tourflits! Tourflits! Tourflits! Aaah, de Tour de France. Oui oui, non non, deux pains avec Paturain. Zet die caravan maar in de berm, want er gaat gefietst worden.
Ik ben sinds kort eigenaar van een racefiets. Met een baard, lang haar en diploma van de kunstacademie op zak voldeed ik blijkbaar nog niet genoeg aan het verguisde stereotype van een hipster. Met de aankoop van een fiets komt ook het bijbehorende lexicon en algehele interesse in all-things-fietsen. Mede-Groninger Bauke Mollema was de man waarmee ik zou overwinnen of sterven op een berg ergens in Frankrijk. De eerste etappes begonnen optimistisch: aanvallen, demarreren. In de laatste kilometers faalde ik, en moest ik met pijn in het hart zien hoe het peloton mijn kapot gefietste renner voorbij fietste met de finish in zicht. De man met de hamer. Toch maar wat tactischer de krachten verdelen dus. De eerste etappe kwam me trouwens al op een 45 minuten achterstand te staan. Drie kwartier kijken naar een eenzijdig landschap en de achterwerken van je ploeggenoten. Dat moet je toch ook maar net willen als gamer. Dit is wel even terugschakelen als je potjes Battlefield à vijftien minuten gewend bent.
Het publiek langs de kant is niet bijzonder gevarieerd. Daar zul je op zich niet zo veel op letten, maar de aanmoedigingen die ze schreeuwen lijken te zijn ingesproken door twee mannen met elk vier zinnetjes. Met het geluid uit spelen dus, want een soundtrack zit er toch niet in. Tip: stel je eigen playlist samen en doe je koptelefoon op. Zo kun je genieten van het ultieme Tourgevoel met evergreens als Pour Un Flirt en Non Non Rien n’a Changé.
Je kunt ploeggenoten via de oortjes opdrachten geven, maar het is makkelijk het overzicht te verliezen. De game is spartaans. Het is vooral een technische sportgame, die behoorlijk sec gepresenteerd wordt zonder alle charme en romantiek die de Tour nou juist zo mooi maakt. Het is aan jezelf om er, ingesmeerd met sterk geurende zonnebrandcrème, op de bank iets van te maken. Het zijn de kleine details die ontbreken. Waar zijn de volgwagens met louche ploegartsen waar je nét even iets te lang aan kunt blijven hangen? De gezichten van de renners zijn nagenoeg allemaal hetzelfde, wat het podium een beetje een vervreemdende ervaring maakt. Ook heb ik nog geen valpartij gezien, iets wat doorgaans toch een wezenlijk onderdeel van elke etappe is.
Tour de France Manager 2014 is een niche game. Zit er genoeg in voor de fans? Geen idee. Voor de wat meer casual liefhebber is het vooral een leuke zoetmaker voor de komende weken.
Gamejunkie XL Jean Maxim van Dijk geeft de Tour de France Manager 2014 DRIE STERREN (van de vijf).
