Treinheld

Vijf minuten voordat de trein de plek van bestemming bereikt, besluit ik nog snel even naar de wc te gaan. Terwijl ik de deurgrendel test en tot de constatering kom dat die niet meegeeft, lopen twee conducteurs mijn kant op. Conducteurs van de nieuwe generatie. Hun uniform lijkt op dat van de politie, dat weer lijkt op het voormalige uit-shirt van Ajax, ook al zo’n instituut dat erg veel orde en gezag uitstraalt. Met het NS-logo fier flonkerend op het stemmig blauw, komen ze op mij afgestapt. Ervaren als ik ben, pak ik mijn OV-kaart en kaart ik aan dat ik wacht op de wc.
‘Hoe lang wacht je al?’
‘Twee minuten, en ik moet er zo uit.’
‘Laat mij dit maar oplossen.’ Een knipoog en een vastberaden blik moeten mij het gevoel geven dat ik niet bang hoef te zijn. Geen zorgen, jongen, ik los het op.

Het blijft stil, conducteur kijkt mij aan, een lichte vertwijfeling in zijn ogen

Met een routinematige armbeweging klopt de conducteur op de deur.
‘Kaartcontrole, deur open alsjeblieft!’
Het blijft stil. Conducteur kijkt mij aan, een lichte vertwijfeling in zijn ogen. Alsof de reïncarnatie van Abu Bakr al Baghdadi hoogstpersoonlijk een drol aan het draaien is in treinstel 4646 van de intercity van Groningen naar Den Haag Centraal. De conducteur neemt een rigoureus besluit.
‘Nog een keer en anders doe ik de deur open!’
Waar zonet nog even onzekerheid uit de ogen van de man sprak, is er nu één brok onverzettelijkheid te zien. Even heb ik het gevoel dat ik oog in oog sta met Arnold Schwarzenegger in zijn rol als Terminator, maar dan gaat het zo snel dat ik het nauwelijks kan volgen.
‘Oké! Wij komen naar binnen!’
Waarmee ‘wij’ waarschijnlijk een retorische stijlvorm is om te imponeren, want collega is ondertussen doorgelopen en de andere aanwezige, ik!, is geenszins van plan z’n leven op het spel te zetten.

Gifgas in de handendroger? Een slang? Terrorist of treitervlogger?

De conducteur pakt zijn loper en draait hem met de souplesse van een professional open. Hij opent de deur, zijn hand op zijn pepperspray, je weet tenslotte maar nooit.
Is de bom ontmanteld?
De terrorist gepakt?
De treitervlogger neergehoekt?
Het gevaar geweken?
Verspreidt het gifgas zich via de handendroger?
Zit de slang in het prullenbakje?
Het stekelhaar van de conducteur verschijnt om de deur.
‘Kust is veilig, een grapjas had hem op slot gedraaid.’
Ik glimlach opgelucht.
‘Gelukkig, maar.’
‘Wel uitkijken hoor, het stinkt wel, ha-ha!’
Snel doe ik de deur dicht, plas en ben net op tijd buiten.
De conducteur staat op het perron en ik bedank hem nogmaals. Bescheiden als de held is, schudt hij zijn hoofd.
‘Geen dank, jongen, this is wat I do.’