Vanuit de verte zwaaien

Zonder kleerscheuren ben ik aangekomen in het derde jaar. Het jaar waarin je je met een aantal venijnige vragen moet bezighouden. Want wie ben jij ten opzichte van de theater- en kunstwereld? In welke richting wil je je ontwikkelen? Door deze onderzoeksmodus merk ik dat ik steeds vaker stilsta bij vragen als Wat is kunst? Wie of wat is een kunstenaar? Zoals bij alle Grote Vragen, sta ik hierin niet alleen. Velen zijn mij voorgegaan en velen zullen nog volgen, maar of dat het er nu makkelijker op maakt?
Wanneer ik kunstenaar google, krijg ik vele definities: wel of geen kunstacademie, De Maker van Kunst (ja, goh), hij/zij die een idee visualiseert.
Arthur C. Danto schreef in 1997 After the End of Art. Hij beweerde niet dat de kunst ten einde was, hij zag het einde van een bepaalde traditie in de westerse kunst. De kunst van nu heeft een ander doel. Ondanks de vrij definitief klinkende titel kwam hij onlangs met een nieuw boek: What Art Is. Hierin onderzoekt hij dat andere doel en de kunst van nu.
Zijn wij studenten ons hiervan bewust, of zijn we onderdeel van de motor? Het is niet bepaald kunstacademie-eigen om zich ergens naar te voegen, wel zal er sprake zijn van een tendens bestaande uit drijfveren en gestelde doelen. Gesteld door geld, door de kunstenaar, door verwachtingen in de maatschappij. De vragen Wat is kunst? en Wat is een kunstenaar? staan mijlenver van elkaar vandaan. Bij helder weer kunnen ze elkaar in de verte ontwaren als ze naar elkaar zwaaien. Aan de ene kant de kunstenaar die van binnenuit werkt, voor hem wegen van alle argumenten de persoonlijke het zwaarst. Aan de andere kant staan zij die willen definiëren, lijnen in het zand willen trekken. En dan wijzen ze: dat wel, en dat niet.
Het lijkt op de kunstacademie alsof wij als studenten er (nog) even geen deel van mogen en willen zijn. Dat zou één van de tendensen kunnen zijn van deze generatie. Met twee petten op lopen we rond. Soms past de ene iets fijner om het hoofd, dan weer de andere.
Antwoorden op beide vragen bestaan niet. Tegen elk goed argument is een ander goed argument in te brengen. Wat blijft er dan nog over? Het meeste. Je bent namelijk duizenden gedachtesprongen verder voordat je volmondig kunt zeggen: ik weet het niet.

Derdejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten schrijft iedere week een
column over Academie Minerva.