De zomervakantie kwam. En de zomervakantie ging. Voordat ik het wist was het alweer de laatste Noorderzondag. Daar slenterde ik met vele anderen tussen straattheater, parachute-springende teddyberen en smeltende waterijsjes door. Terwijl ik m’n raketje weghap, bedenk ik me: morgen is mijn eerste stagedag. Daarmee begint dus ook mijn eerste dag van het laatste jaar van mijn studie op Minerva. Het begin van het afstuderen is begonnen!
Er wordt me gevraagd of ik het spannend vind. Nu afgestudeerd zijn… dat zie ik nog niet zitten. Maar het afstudeerjaar zelf lijkt me leuk. Drie jaar lang heb ik van alles geleerd. Het is alsof ik na flink wat hulp en advies steeds meer wordt losgelaten en nu mag ik m’n zelfgekozen moeilijke ikeameubel in elkaar zetten. In het eerste jaar leer je welke meubels er allemaal zijn. Je leert van alles een beetje. In het tweede jaar kies je een duidelijke afdeling en zet je een keer een makkelijke Billy-kast in elkaar, iemand leest je de handleiding voor als dat nodig is. Dan jaar drie, je mag zelf kiezen welke meubels je te lijf gaat, maar niet die van de bovenste plank. Daarnaast heb je nu steeds een duidelijkere voorkeur: worden het kasten of stoelen? Nu breekt jaar vier aan en ik mag alles zelf bedenken en regelen. Dat betekent niet dat er niemand is die wil meedenken of even wil helpen. Maar het is ook iets wat niet alleen weggelegd moet zijn voor studenten.
Vierdejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten schijnt wekelijks haar licht op het leven en leren op Academie Minerva.
