Van weekend naar weekend, van vrije dag naar vrije dag. Waarom zijn we niet gewoon altijd op vakantie, vraagt Maaike zich af.
Na maanden dobberen op zee is er dan eindelijk land in zicht. Het moment waarnaar je stiekem vanaf de eerste week van het studiejaar hebt uitgekeken. De grote zomervakantie. Maanden van tevoren bespreek je met elkaar de vakantiebestemmingen, het mooie weer, de toffe avonturen die komen en de vrijheid. Je wilt het liefst dat het nu al vakantie is.
Genieten is: tegen een uni-student zeggen dat we volgende week vrij zijn
En wanneer het eenmaal vakantie is, wil je dat het altijd vakantie blijft. Zelf merk ik dat ik op maandagen alweer uitkijk naar het weekend. En na de ene vakantie kijk ik uit naar de volgende. Even een shout-out naar het hbo met al z’n schoolvakanties. Wat zouden we toch zonder vakanties moeten? Want stiekem genieten we er allemaal van als we tegen een student van de uni zeggen dat we volgende week vrij zijn.
Maar eigenlijk wil ik helemaal niet zo leven. Ik wil me niet van weekend naar weekend slepen. Of van vakantie naar vakantie. Elke dag is een feest, toch? Zolang je zelf maar de slingers op hangt. En ik denk oprecht dat je van elke dag een vakantiedag kunt maken. Als je jezelf de vrijheid maar gunt. Het leven is elke dag, elk moment. En toch leven we vaak meer in de vakantie dan daarbuiten.
Vakantie kan een illusie zijn, een vorm van escapisme, net als de mooie plaatjes op Instagram
Hoe vaak zeggen we niet tegen elkaar: ja, ik moet er echt even uit. Waarom? Waar moet je uit? Misschien kun je je beter afvragen of het leven dat je leidt wel bij je past. Vakantie kan namelijk een illusie zijn. Een vorm van escapisme. Net als de mooie plaatjes op Instagram. Het is vaak niet helemaal echt. Het is een momentopname. Je kunt verlangen naar het moment waarop eindelijk land in zicht is. Of genieten van het dobberen op zee. Want je weet nooit of het land waar je aankomt wel de juiste bestemming is.
Foto (fragment): Knut Robinson
