Ziek

Ik maak op dit moment de zwaarste momenten van de afgelopen jaren mee. Ik ben ziek, voor mijn gevoel doodziek. Slikken doet pijn en ondanks de kachel op standje Pompeï voel ik me als een Siberische tuinschoffelaar. Misschien had ik karma toch niet te hard moeten uitlachen de afgelopen jaren, aangezien ik nu ruimschoots de rekening gepresenteerd krijg. Door mijn geringe ervaring met ziek zijn, viel ik vanochtend al meteen in een groot gat: ik kreeg geen hap door mijn keel. De yoghurt en muesli veranderden terwijl ik keek langzaam in een waterige, ranzige massa, die al snel door de gootsteen werd gespoeld. Wat moet je doen als je ziek bent?
De behoefte aan een sigaret groeit. Fijn, nog een dilemma erbij: kies ik voor de gezonde toer of geef ik toe aan mijn verslaving? Ik heb het gevoel alsof ik gedwongen wordt gedetoxt. Detoxen is tegenwoordig helemaal hip en houdt in dat je als weldenkend, gezond levend mens, jezelf op een soort crashdieet van zaadjes en smoothies zet. Het gevolg hiervan is dat je lichaam zichzelf reinigt. Iets wat natuurlijk heel logisch is als je van de één op de andere dag je hele voedselschema aanpast en louter nog wat smoothies naar binnen werkt. Ach ja, het zij zo. Rens Kroes is één van de intellectuelen die deze superfoodhype is begonnen. Als je Rensje naast haar zus Doutzen zet, ga je toch ernstig twijfelen aan de werking van superfood.
Terwijl ik hoofdschuddend de krant wegleg en opsta, merk ik dat ook mijn hoofd niet gespaard is gebleven: een hoofdpijn die enigszins vergelijkbaar is met tien uur lang luisteren naar Frans Bauer valt mij ten deel. Wat moet ik in godsnaam de hele dag doen? Google biedt uitkomst: vooral rustig aan doen! Eén van de volgende zoekresultaten is van een drugsforum: of  het ook mogelijk is om een jointje te roken met een keelontsteking. Wat ben ik blij dat er ook nog zulke mensen bestaan. Het leven moet toch heerlijk zijn als je niet zoveel nadenkt bij dingen.

Als je Rensje naast Doutzen zet, ga je toch ernstig twijfelen aan de werking van superfood

Ik besluit om advies één maar op te volgen en vooral rustig aan doen. Maar wat is rustig aan doen? Mag ik wel porno kijken, series kijken of een boek lezen? Span ik mezelf te veel in als ik naar een computerscherm staar? Is het een slim idee om wat meer te gaan eten? Ik merk dat mijn hele mindset totaal gedesoriënteerd is door dit nieuwe fenomeen, ziek zijn. Gadverdamme wat verschrikkelijk. Terwijl ik op de bank lig, zie ik de dag aan me voorbijtrekken. Terwijl de uren voorbijtikken, wordt de lucht donkerder en daarmee ook mijn gemoedstoestand. De wolken die zich in de lucht aftekenen lijken ook in mijn hersenen te komen. Hoe depressief wil je het hebben? Wat me overigens opvalt is de grote variatie aan vogeltjes in mijn tuin: voor ik het door heb onderscheid ik de kolibrie, de huismus en de kraai. De buurtkat staat sluw op de uitkijk, waarschijnlijk stiekem wachtend op een moment voor een genadeloze hard aanval. Het schouwspel doet me denken aan ons als mensen, met als enige verschil dat wij een bewustzijn hebben, op uitzondering van een paar detoxers en forumbezoekers na. De tuin is als Parijs, waar een grote variatie aan mensen (lees vogels) aanwezig zijn, terwijl een paar idioten (lees de buurtkat) stiekem hun kans afwachten om genadeloos toe te slaan. Nooit gedacht dat ziek zijn zulke leuke metaforen met zich mee kan brengen. Terwijl ik glimlachend naar de mistastende buurtkat staar, voel ik de rillingen weer over mijn rug lopen. Ik duik weer op de bank en bedenk wat ik morgen allemaal wil gaan doen. Terwijl ik een supersmoothie klaarmaak en een handje quinoa pak, besluit ik heerlijk op mijn gemak een boek te gaan lezen. Een boek dat ik al veel eerder had moeten lezen. Ziek zijn is zo slecht nog niet