Cheikh Diallo doet het. Bij de verkiezingen voor de gemeenteraad staat de student Technische Bedrijfskunde op de kieslijst van Student en Stad. Wat drijft hem?
Aan de keukentafel kwam student Technische Bedrijfskunde Cheikh Diallo (22) al jong in aanraking met de politiek.
‘Mijn moeder was politiek verslaggever voor de Leeuwarder Courant. Al toen ik vijf jaar was, vroeg ze aan de eettafel: wat vind je hiervan? Vind je dat eerlijk?’ Nu staat Cheikh voor politieke partij Student en Stad op plek negen van de lijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen in Groningen.
Verhuurders incasseren geld over de rug van studenten, dat is verkeerd beleid
‘Ik heb wel een periode gehad waarin ik dacht: laat die politiek maar zitten, daar heb ik helemaal geen zin in.’ Maar toen Cheikh op kamers ging, begon zijn interesse in de politiek weer te groeien. Afgelopen zomer moest hij verhuizen, omdat zijn studentenhuis werd omgebouwd tot losse studio’s.
‘Toen dacht ik: dit is te belachelijk voor woorden. Ik snap dat de gemeente manieren zoekt om de woningcrisis op te lossen, maar met dit beleid maken ze machtsmisbruik mogelijk. Verhuurders incasseren geld over de rug van studenten.’
En dan vraag ik: vind je dat eerlijk of niet, hoe zou je dit probleem zelf oplossen?
Dus sloot Cheikh zich aan bij de Jonge Socialisten in de PvdA (JS).
‘Maar toen kwam ik erachter dat dat toch niet perfect bij me paste. De PvdA houdt zich in de gemeente Groningen met van alles en nog wat bezig. Beslissen of ergens drie of vier hijskranen gebruikt moeten worden, dat soort dingen.’
Omdat hij over die zaken geen uitgesproken meningen had, besloot Cheikh zich terug te trekken. Maar zijn politieke interesse bleef.
‘Altijd als ik met mensen praat, en sommige mensen vinden dat irritant, heb ik het over maatschappelijke vraagstukken en politiek. Ik vraag dan: vind je dit eerlijk of niet? Hoe zou je het zelf oplossen?’
De mensen van Student en Stad zijn van mijn leeftijd, sociaal, vrolijk en positief
Cheikh kende een paar mensen die actief waren voor Student en Stad. Zij vroegen vijf maanden geleden of hij voor die partij op de lijst voor de verkiezingen van de gemeenteraad wilde staan.
‘Ik vond het wel een heel directe vraag. Eerst wilde ik wat mensen ontmoeten. Ik heb daarom wat koffietjes gedronken en gesprekken gevoerd. Ik merkte dat ik het enorm naar mijn zin had bij Student en Stad. De mensen zijn van mijn leeftijd, lekker sociaal, vrolijk, positief en hebben veelal hetzelfde doel en doorzettingsvermogen. Toen besloot ik: hier wil ik wel mijn hand voor in het vuur steken.’
De partij voelt volgens Cheikh feilloos aan wat er onder studenten leeft
Cheikh vindt het belangrijk dat studenten beter vertegenwoordigd worden in de lokale politiek.
‘In de gemeenteraad zitten vooral veel grijze, oude mensen. Er wordt vooral besloten over studenten en niet door studenten.’ Het grote verschil met andere partijen is dat Student en Stad zich beperkt tot onderwerpen die alleen relevant zijn voor studenten.
Wat er onder studenten leeft, voelt de partij feilloos aan, het is een partij voor én door studenten.
Als je een keer moet studeren, dan kun je echt wel eerder naar huis
‘In gesprek met studenten komen we erachter dat we enorm op dezelfde lijn liggen.’ Maar voor nieuwe input staat Cheikh altijd open.
‘Onlangs kregen we de tip om de documentaire Sorry, No Internationals eens te bekijken. Dat de woonproblematiek voor internationale studenten zo groot is, wisten we eerst niet, maar nu wel.’
Student en Stad is voor Cheikh vooral een hobby. ‘Je stopt er zoveel tijd in als je zelf wilt. Tuurlijk is de moraal wel dat je erbij bent. Maar als je een keer moet studeren, dan kun je echt wel eerder naar huis. Ruimte voor studie is er altijd.’
De komende tijd staat voor Cheikh vooral in het teken van campagne voeren. En wat doet hij op de dag van de verkiezingen, 16 maart?
‘Dan wachten we in spanning af hoe alles eruit gaat zien.’
Cheikh weet nog niet exact hoe zijn toekomst eruit zal zien. ‘Maar met de idealen die ik heb, lijkt het me enorm leuk om op een nog groter gebied invloed uit te kunnen oefenen. Ik merk dat ik dat leuk vind, dus de kans dat ik iets in de landelijke politiek zou willen doen is wel groot.’
