Het is een warm welkom op het Wiebenga. Niet zo druk als op Zernike, maar het studiejaar is wel degelijk min of meer normaal begonnen. Met eerstejaars die kennismaken en vierdejaars die aan de slag gaan met baanbrekend onderzoek.
Ja, pizza, doet u er maar 130, om half vijf op het Wiebenga.
Nee, zo ging het natuurlijk niet, verduidelijkt Myrthe. Daar kwam zeker meer bij kijken.
‘Echt wel’, zegt de derdejaars die niet twijfelt aan de goede afloop. Om half vijf zullen de gloednieuwe eerstejaars Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken (MBRT) de lekkernijen naar binnen kunnen schuiven.
Ze leggen uit hoe leuk en nuttig het lidmaatschap van Exploratio is
De nieuwelingen hebben er twee dagen opzitten waarin ze kennismaakten met hun jaargenoten en met alles wat een Hanzestudent moet weten. Dat deden Myrthe en haar kompanen Nikki en Nina haarfijn uit de doeken, want zij kennen het klappen van de zweep. Zo kunnen ze uitleggen hoe leuk en nuttig het lidmaatschap van Exploratio is, de studievereniging van MBRT waarvan ze zelf al lid zijn. S.V. Exploratio regelt dus dat de ovens van de filialen van een pizzaketen op hetzelfde moment aangaan en dat de dampende platbodems allemaal tegelijk worden binnengekoerierd.
‘Zoiets moet je gewoon goed regelen’, zegt Nina, die nadrukkelijk uitstraalt dat ze niet het volle pond heeft hoeven te betalen. Het is dinsdag 7 september, mooi middagweer, lachende gezichten, sommige studenten een beetje moe van de eerste indrukken.
130 eerstejaars, dat is best veel, toch?
‘Mis!’, lacht Nikki, ‘het zijn er mínder dan vorig jaar.’
Zoveel MBRT’ers, is daar wel werk voor?
‘Tss… geen énkel probleem’, zegt Nina. ‘Honderd procent zeker een baan voor iedereen.’
Dan is probleem waarschijnlijk het vinden van een stageplaats?
‘Ja, dat ligt minder makkelijk.’
Een stageplaats, daar denken de eerstejaarsmeiden een tafel verderop nog niet aan. Ze hebben de afgelopen twee dagen wel een paar klaslokalen van binnen gezien, vertellen ze, maar echt les hebben ze nog niet gehad. Bovendien zijn ze verdiept in een spelletje kaart. Schoppen, ruiten, harten en klavers vliegen over tafel.
‘Zweeds pesten’, zegt het blonde meisje dat op de achterhand zit, links naast de deler.
‘Dat is gewoon pesten, maar dan met iets meer regels.’
Aha, pesten, maar dan een niveautje hoger, hbo-niveau misschien?
Geen antwoord, want de deler deelt alweer. Routineus rangschikken de dames de kaarten die ze krijgen toegeschoven.
‘Nog een mazzel dat je een spel had meegenomen’, zegt een meisje.
Gelijk heeft ze, het is nog geen vier uur. De pizza’s staan ergens in de stad nog te wachten op een warm bezoek aan de ovens. Kaarten zal de honger niet stillen, maar de tijd doden kan het wel.
Op een tafel naast de deur naar de eetzaal staan blikjes frisdrank. Hmm, niet gezond, of zoals de reclameteksten tegenwoordig in het Neder-Engels zeggen: niet echt laag in suiker.
Annelotte en Margit hebben er geen oog voor. De vierdejaars Voeding & Diëtetiek leveren ook geen commentaar op het menu dat de MBRT-eerstejaars zostraks krijgen voorgeschoteld.
‘We zijn hier voor ons afstudeeronderzoek’, verklaart Margit de gezwinde spoed. ‘Twintig weken hebben we ervoor. Da’s niet veel.’
Het duo wil Spierechografie vergelijken met Bioelectrical Impedance Analysis.
‘Met beide methoden kun je vaststellen hoe het lichaam is samengesteld’ zegt Margit. ‘Wij willen bekijken welke methode het best werkt bij verschillende groepen patiënten.’
Hé, dat had net zo goed een MBRT-onderzoek kunnen zijn.
‘Zonder meer’, zegt Annelotte, ‘we werken ook samen met twee MBRT-studenten. Sowieso zijn er raakvlakken. Vrijwel alle Diëtetiek-studenten zijn supergeïnteresseerd in hoe het lichaam er van binnen uitziet.’
En weg huppelen de twee jonge onderzoekers, de trap op.
Of het hier rustig is… Dat valt wel mee, zegt de man van het stafbureau Informatisering die achter de balie staat.
‘Op Zernike lopen twintigduizend studenten rond, op het Wiebenga vierduizend. Dus het voelt misschien anders.’
Foto’s: Dorien Stroobach
