Primeur op de Hanze. Op 25 maart ging de meeloopdag van de opleiding Communicatie gewoon door. Zonder meelopers, maar mét de enthousiaste vierdejaars Yara Poel (24).
Dat kán niet.
‘Dat kan wél.’
Hoe dan?
‘Iedereen bleef gewoon thuis. Wel twintig aspirant-studenten logden in via Blackboard Collaborate, best veel. Ze hadden hun microfoon en camera uit. Zij zagen ons dus wel, maar wij hen niet. Teamleider Annemieke ter Borg sprak een welkomstwoord. Daarna gaven Danny Bolhuis en Marloes Borgijink een erg leuke proefles.’
Waarover spraken zij?
‘Nou, het leuke was, de aspirant-studenten konden zelf aan het werk. Het ging over het maken van een logo. Dat is niet zomaar iets, je moet je van alles afvragen. Wie wil je bereiken? Welke kleuren gebruik je? Welke letter? Die les ging hartstikke goed. Danny en Marloes hadden er veel interactieve elementen in gestopt en dat sloeg aan. De aspirant-studenten lieten goed van zich horen.’
Eén van de twintig vraagt iets en alle twintig krijgen het antwoord te horen
Ze hadden hun microfoon toch uitgezet?
‘Via chat. Dat is sowieso een middel dat het onderwijs in deze thuiszitperiode steeds meer gebruikt. De vragen zijn voor iedereen te zien en het antwoord komt van de docent. Of van mij, natuurlijk.’
Ik dacht al, wat deed jij eigenlijk?
‘Na de proefles mochten de aspiranten vragen stellen aan studie-adviseur Vicky Mulder en aan mij. Vicky weet precies hoe de opleiding in elkaar zit, welke vakken er in het eerste jaar worden gegeven, hoeveel punten je moet halen en nog veel meer praktische zaken. Dat is heel handig, één van de twintig vraagt iets en alle twintig krijgen het antwoord te horen.’
En jij speelt de enthousiaste ouderejaars.
‘Ik bén de enthousiaste ouderejaars. Dat kan ik ook niet helpen. Communicatie is een hele brede opleiding. Je krijgt les in interviewen, je leert teksten schrijven, omgaan met grafische programma’s, design, film, video, presenteren, ga zo maar door. Dat willen die aspiranten allemaal horen, heel concreet. In die zin verschilt zo’n digitale meeloopsessie niet van de normale.’
Alleen hoeven ze hiervoor niet op de bus of fiets te stappen.
‘En het gaat nog sneller ook. Na één uur en twintig minuten waren we klaar. Dit systeem biedt mogelijkheden. Dat vind ik het positieve kant van de situatie waarin we nu zitten. We verzinnen dingen waaraan we eerder niet dachten. Mensen zijn zo creatief. Volgende week hebben we een open middag. Daar draaf ik weer op. Virtueel dan.’
