Kebriya en Eline volgen het Grotius Programma, het schakelklasje voor vluchtelingen van de Hanze. Kebriya als vluchteling en Eline als Nederlandse buddy.
‘Vier jaar geleden vluchtten mijn ouders, broertje en ik uit Iran’, zegt de 23-jarige Kebriya. ‘Het is daar niet veilig voor christenen en mijn vader kreeg problemen met de politie.’ Het gezin kwam in Nederland terecht, waar Kebriya en haar ouders nog altijd wachten op een verblijfsvergunning. Haar broertje kreeg vorige week te horen dat hij in Nederland mag blijven en daarom is de kans groot dat Kebriya het verlossende bericht binnenkort ook zal krijgen.
Kebriya: ‘Met een hbo-diploma en daarna een master kan ik ook hier architect worden, dat is nu het plan’
In Iran studeerde Kebriya architectuur. ‘Dat heb ik in de twee jaar voordat ik naar Nederland kwam kunnen doen.’ In Nederland wil ze die opleiding vervolgen. Ze bezocht meerdere open dagen en weet wat ze wil. ‘Met een Nederlands hbo-diploma en daarna een master kan ik hier ook architect worden, dus dat is nu het plan.’
Meerderjarige asielzoekers zonder verblijfsvergunning mogen niet naar school (ze mogen trouwens ook niet werken). Kebriya had vier jaar geleden geen idee van de manier waarop het Nederlandse schoolsysteem werkt. Haar minderjarige broer, die wel naar school mocht, hoorde van een docent over het Grotius Programma van de Hanze, een klas waarin vluchtelingen kennismaken met het Nederlandse onderwijssysteem. Ook Kebriya mocht meedoen, mits haar Nederlands goed genoeg was. En dat was het, dankzij de lessen die ze kon volgen via haar kerk en in de plaatselijke bibliotheek.
Sinds het Grotius Programma in 2015 werd opgezet is er ieder jaar een klas met mensen uit alle windstreken
De Hanzehogeschool begon met het Grotius Programma in 2015. ‘Toen brak de burgeroorlog in Syrië uit en Hanze-docenten vroegen zich af wat ze konden doen voor de vluchtelingen die in Nederland belandden’, zegt programmamanager Marion de Boer. ‘Misschien moeten we gewoon doen waar we goed in zijn, was al snel het idee.’
Sindsdien start er ieder jaar een klas met mensen uit alle windstreken. Mensen die goed zijn opgeleid in hun vaderland, maar niet weten hoe ze in Nederland moeten studeren. ‘Het onderwijs dat ze gewend zijn is heel anders. We hebben studenten uit Iran, Pakistan, Turkije, Jemen en Syrië. In die landen zijn studenten gewend om in grote groepen te luisteren naar een man op een podium. Kennis reproduceren kunnen ze ook erg goed. Maar met samenwerking en reflectie zijn ze vaak niet zo bekend, dus dat leren ze in dit programma.’
Buddy Eline: ‘Als student sta je toch wat dichter bij de deelnemers dan de docenten van het Grotius Programma’
Het programma is opgedeeld in twee blokken. In het eerste blok werken de studenten aan hun presentatie-skills en aan het einde van het blok geven ze, in het Nederlands, een TED-talk. In het tweede blok staat het maken van een portfolio centraal. Twee middagen in de week komt de groep van acht deelnemers samen om met docenten en honours-studenten te oefenen met studeren. De honours-studenten worden ook wel buddy’s genoemd.
Social Work-student Eline (21) is zo’n buddy. Zestien weken lang volgde ze hetzelfde programma als de Grotiusstudenten, alleen dan als ervaren medestudent. ‘Als student sta je toch wat dichter bij de deelnemers dan de docenten’, zegt Eline die twee middagen in de week kwijt is aan het buddywerk. Plus de extra tijd die het kost om vragen om hulp en advies te beantwoorden via de whatsappgroep. ‘Er gaat best wat tijd inzitten, maar ik heb die tijd wel als positief, gezellig en leerzaam ervaren.’
Na veel oefenen stond Kebriya op het podium een TED-talk te geven over vrouwenrechten in Iran
Kebriya herinnert zich nog de keren dat Eline haar hielp met het voorbereiden van een presentatie. ‘Ik vond het heel spannend om in het Nederlands voor een groep mensen te praten. Ik vond dat al spannend in de klas, maar aan het eind van het blok moesten we voor zestig mensen gaan speechen!’ Eline gaf haar de tip om voor een spiegel te oefenen, ‘dat heeft me erg geholpen’, vertelt Kebriya. Eline lacht: ‘Ik wist niet eens meer dat ik die tip gegeven had.’ Na veel oefenen stond Kebriya op het podium een TED-talk te geven over vrouwenrechten in Iran. Ze straalt: ‘Ik vond het heel goed gelukt.’
Ook het samenstellen van een portfolio is gelukt. Kabriya: ‘Dat had ik nog nooit gedaan, dus het was fijn dat de buddy’s konden helpen met het kiezen van een methode en ons feedback gaven.’ Eline: ‘We hebben echt gekeken naar waar iemand goed in is. Kan iemand al websites bouwen? Dan maken we een portfolio in websitevorm.’ Naast de lessen over de grotere eindprojecten (TED-talk en portfolio) kregen de studenten ook les over het Nederlandse parlement, konden ze naar een logopedist en werkten ze aan het maken van een curriculum vitae.
Of Kebriya aan een hbo-opleiding mag beginnen, hangt af van hoe haar Iraanse diploma wordt gewaardeerd
‘In principe zijn ze na het volgen van het programma in staat om mee te kunnen draaien in het hbo, al wordt dat voor sommigen wel lastig’, vermoedt Eline. ‘Sommigen spreken gewoon nog niet genoeg Nederlands om een Nederlandse studie te kunnen volgen. Zij zouden misschien beter eerst op het mbo kunnen beginnen.’
Of Kebriya aan een hbo-opleiding mag beginnen, hangt af van hoe haar Iraanse diploma wordt gewaardeerd en of ze een verblijfsvergunning krijgt. Het blijft dus nog even spannend, maar ze is blij dat ze het programma kon volgen. ‘Ik heb heel veel informatie gekregen en nu vind ik mezelf goed voorbereid om naar school te gaan hier in Nederland.’
Foto’s: Dorien Stroobach
——————————————————————————————————————–
Het Grotius Programma wordt volgend jaar een zogeheten honours lab. Vanaf dat moment mogen de buddy’s zich lab-buddy’s noemen.
