Na vijftig afwijzingen in één maand is de lol van solliciteren er wel vanaf. Voor haar afstuderen was Anouk Timmer een sollicitatie-enthousiasteling. Nu lijdt ze aan sollicitatie-angst.
Ik ben bang voor sollicitaties. Dat was ik niet altijd. Integendeel. Het maken van cv´s vond ik hartstikke leuk. Goed lullen was één van mijn specialiteiten bij het schrijven van sollicitatiebrieven.
Solliciteren? Ja, leuk. Dat vond ik voordat ik was afgestudeerd. Voordat de ene na de andere deur voor mijn neus werd dichtgegooid. Als dat al gebeurde, want sommige deuren gingen niet eens open. Daar sta je dan, met je ambitieuze ziel onder de arm, en niemand aan wie je die ziel kan geven.
Ik kreeg nog net geen hooivorken naar me toegegooid als ik docenten vertelde dat ik een bijbaan had
Gebrek aan ervaring, zo luidt de standaard-afwijzing. Gebrek aan ervaring, die smoes vind ik zo ongelooflijk kansloos dat ik er acuut hoofdpijn van krijg. Hoe kun je ooit ergens ervaren in worden zonder er eerst ervaringen mee op te doen?
Vanaf de eerste dag op het hbo kreeg ik nog net geen hooivorken naar me toegegooid als ik docenten vertelde dat ik een bijbaan had. Volledige focus op mijn studie, dát had ik nodig.
Maar ja, ik wilde ook financieel onafhankelijk van mijn ouders zijn. Dus werkte ik ’s avonds en in het weekend om mijn boodschappen te kunnen betalen. Heel veel retail en horeca, nul journalistiek. Tijd om ervaring op te doen in dat vakgebied was er simpelweg niet.
Alle moeite om dat papiertje te bemachtigen… alles leek ineens ongeldig
In de eerste maand nadat ik mijn diploma haalde, reageerde ik op ongeveer vijftig sollicitaties. Slechts één uitnodiging voor een gesprek. Het openen van de afwijzingsmail werd al snel onderdeel van mijn ochtendrituelen. Elke mail was anders, maar ze zeiden allemaal precies hetzelfde: je hebt te weinig ervaring!
Alle focus op mijn studie, alles waarvoor ik jaren dag en nacht en nacht heb geploeterd, alle moeite die ik heb gedaan om dat ene papiertje te bemachtigen… alles leek ineens ongeldig.
Ja echt, ik ben bang voor solliciteren geworden
Dus, begrijp ik het goed? Ik ga naar de middelbare school. Daar hoor ik dat ik een opleiding moet volgen om een goede baan te krijgen. Het diploma is mijn golden ticket naar de wondere wereld van de volwassenen. Tijdens die opleiding moet ik mij volledig focussen op school, want dat golden ticket heb ik écht nodig. En nu… Nu heb ik dat ticket in handen en ik kan het nergens inleveren. Raar toch?
Ik ben inmiddels een jaar verder. Hele andere, toffe plannen houden mij bezig. Dat drukt mijn sollicitatie-angst een beetje naar de achtergrond. Ja echt, ik ben bang voor solliciteren geworden. Ik heb inmiddels er zo enorm veel negatieve ervaringen mee opgedaan dat je kunt spreken van een sollicitatiefobie. Maar dat zet ik natuurlijk niet in een volgende sollicitatiebrief. In die brief schrijf ik gewoon dat ik afwijzingsdeskundige ben.
Groetjes van een voormalig sollicitatie-enthousiasteling.
Foto (fragment): Salman Hossain Saif
