De Hanze turfde 17.000 bezoekers op de Open Dag. Scholieren en ouders proefden de sfeer (en macarons). Geertruid keek mee over hun schouders.
Zaterdag 4 november. Muziek schalt over het Zernikeplein, de pendelbus blinkt in het zonnetje en overal staan plukjes studenten in oranje polo’s klaar om de gasten op te vangen. De Open Dag is begonnen.
De Hanze laat zich vandaag van haar beste kant zien: studenten staan klaar om de middelbare scholieren de juiste richting te wijzen door ze te vertellen wat ze zelf leuk vinden aan hun studie. Overal liggen programma’s. De dj tegenover het lunchcafé zorgt voor wat extra sfeer in de Van DoorenVeste.
Later ziet ze zichzelf wel werken in een ziekenhuislab, maar nu maakt Feroza zich vooral druk over welke opleiding ze moet kiezen
Waarnaar zijn de toekomstige studenten van de Hanze op zoek? Wat vinden zij belangrijk en waar letten ze op tijdens hun bezoek?
In het chemie-lokaal is het druk. Ouderejaars leggen aan de nieuwsgierige scholieren en hun ouders uit wat ze studeren en wat ze wellicht later met hun studie willen doen. De 15-jarige Feroza Latchmansing kijkt haar ogen uit. Ze weet al dat ze graag in een laboratorium wil werken, maar welke richting ze precies op wil… dat weet ze nog niet. ‘Ik vind planten, mensen en medicijnen heel erg interessant.’
Dus kijkt ze hier bij chemie. ‘Hier gaat het over reacties op stoffen en dat kan dus ook met mensen te maken hebben.’ Ze ziet zichzelf later wel staan in een laboratorium van een ziekenhuis. Maar nu maakt ze zich vooral druk over het maken van de juiste studiekeuze. Dat ze naar de Hanzehogeschool wil, weet ze wel bijna zeker. En het laboratorium? Ze wijst goedkeurend om zich heen. ‘Ik wil zelf vaardig worden in het gebruik van het lab. Ik zie hier allemaal goeie materialen en het lijkt me een prima plek om het vak te leren.’
Wie echt heel graag wil, mag de apparatuur even, héél voorzichtig, van dichtbij kijken
Praktijkdocent Chemie Alex Sieval slaat het tafereel in het lokaal gade. ‘Het liefst zou je allerlei dingen bij elkaar willen gooien, maar dat kan natuurlijk niet, vanwege de veiligheid.’ Wel kunnen scholieren die dat echt heel graag willen in een klein groepje meelopen naar het andere lab. Daar mogen ze de apparatuur van dichtbij bekijken. Heel voorzichtig. ‘Dit is heel duur speelgoed’, zegt Sieval.
Dat er niet echt geëxperimenteerd wordt, is jammer, vindt derdejaars Matthijs de Haan. Gehuld in een labjas houdt hij strak in de gaten wat er achter het glas met een theezakje gebeurt. Liever zou hij een chemische reactie laten zien, Iets waarbij er bijvoorbeeld een heel sterke geur vrijkomt. ‘Dat is juist wat het werk zo leuk maakt.’
In het Willem-Alexander Sportcentrum zitten de scholieren en hun ouders op klapstoeltjes
Toen hij zelf jaren geleden voor het eerst naar een Open Dag voor scheikunde ging, ging het anders, lacht Sieval. ‘Toen mochten we nog gewoon nylon maken op de werkbank.’ Met satéprikkers trokken scholieren toen nylondraden door het lokaal. Dat mag nu niet meer, zegt hij hoofdschuddend. ‘We zijn ons er inmiddels veel meer van bewust dat we met gevaarlijke stoffen werken.’
In het Willem-Alexander Sportcentrum zitten scholieren en hun ouders op klapstoeltjes. Twee studenten vertellen waarom zij voor de lerarenopleiding ALO-Pabo kozen. Ze vertellen over de colleges, de stages en hoe ze hun werk na hun studie voor zich zien. ‘Dit lijkt me wel echt heel leuk’, reageert Esther Boere na afloop. De havo-4-leerlinge geeft in haar vrije tijd turnles en voor een stage stond ze al eens voor een basisschoolklas. Allebei vond ze leuk, maar het lijkt haar ook wel ‘saai’ om daar de hele week mee bezig te zijn. Vandaag kijkt ze rond bij heel veel opleidingen, maar de ALO-Pabo verrast haar positief. Dan moet ze snel door, want de pendelbus staat klaar om naar de volgende locatie te gaan.
Voor wie al een stap verder is in het keuzeproces, is er bovenaan de trappen van Minerva een portfoliocheck
Ook in het centrum van Groningen staan de deuren van de Hanze-opleidingen open. In de centrale hal van Academie Minerva aan het Zuiderdiep zitten docenten aan tafels met geïnteresseerde scholieren die hen honderduit vragen over de opleidingen. Andere leerlingen bewonderen de kunstwerken van studenten die overal te zien zijn.
Voor wie al een stap verder is in de studiekeuze, of wil weten waar hij of zij aan toe is, is er bovenaan de trappen een portfoliocheck. Wie aan Minerva wil komen studeren, moet een portfolio inleveren om te worden toegelaten, legt vierdejaars Sabine van Hoek uit. Aan deze tafels geven de ouderejaars de scholieren alvast feedback op hun werk. ‘Als iemand bijvoorbeeld veel schildert en Minerva wil dat je een breder portfolio meeneemt, dan kunnen we erop wijzen dat je ook aan fotografie kunt denken.’
Ouders zijn zeer geïnteresseerd in het Kenniscentrum Biobased Economy, de aanstaande studenten hebben meer oog voor de macarons
Dionne Winter heeft een portfolio-map meegenomen en laat haar tekeningen zien. ‘Dat ziet er al goed uit, hoor’, zegt Sabine goedkeurend. Dionne weet nog niet precies wat ze na haar huidige opleiding tot interieuradviseur wil gaan doen, maar wel dat het iets creatiefs gaat worden. Minerva lijkt haar leen leuke opleiding en de docenten komen ook goed op haar over. Sabine beaamt het. ‘In je Minervatijd zullen je docenten je ook echt goed leren kennen.’
Sanne Meis studeert al zes jaar Medische Diagnostiek op de Hanze. Ze vindt het een fijne omgeving. ‘Je merkt echt dat de docenten hart voor het vak hebben’, zegt ze. ‘Ze zijn erg betrokken en heel behulpzaam bij het zoeken en begeleiden van een stage.’
Waar de scholieren misschien wel het minst oog voor hebben bij het bezoek aan de open dag is wat ze in de latere jaren van hun studie kunnen doen. Dat merkt Sanne de Boer van het Kenniscentrum Biobased Economy. Het is rustig bij haar informatiekraam. Ze merkt dat de scholieren vooral bezig zijn met hun studiekeuze en nog niet met het onderzoek wat ze daar kunnen doen.
‘Hun ouders zijn wél geïnteresseerd’, zegt Sanne. ‘Die vinden het bijvoorbeeld heel interessant dat hun kinderen gaan bijdragen aan oplossingen voor duurzaamheidsvraagstukken.’ En de scholieren? ‘Die lok ik met een uitnodigende doos macarons.’
Zoveel studies, zoveel locaties en zoveel verhalen. Het valt sommige scholieren van het gezicht af te lezen dat het wel heel veel indrukken tegelijk zijn. ‘Maar’, klinkt het geruststellend van alle kanten, ‘in februari is er weer een open dag.’
