Plastic, en wat je er nog niet over wist. De Plastic Soup Surfer is op de Dag van de Duurzaamheid naar Groningen getreind om de Hanze te wijzen op de voor- en nadelen van plastic.
Om z’n pleidooi kracht bij te zetten laat de Plastic Soup Surfer geen foto’s van jammerlijk gestorven albatrossen zien en ook geen ander moeilijk verteerbaar leed. Nee, het is een fraai op plaat vastgelegde portie mosselen.
‘Jullie weten het, hè? Waar zitten de microplastics?’
‘In de mosselen!’, roept een volledig volgestroomde conferentiezaal De Appel.
‘Precies, maar de meeste microplastics die we binnenkrijgen komen niet uit ons voedsel. Ze zweven gewoon in de lucht. Ademt u maar even diep in.’
Het is 10 oktober, de Dag van de Duurzaamheid, het moment om eens na te denken over milieuvervuiling. De boodschap van Plastic Soup Surfer Merijn Tinga is: gebruik zo min mogelijk plastic.
Ja, hè, hè, is hij daarvoor met de trein van Leiden naar Groningen gereisd?
‘Wat niet afbreekt, hoopt op’
Toch niet, hij is gekomen om dingen te vertellen die we misschien niet weten. Zoals dat van dat rondzwevende microplastic.
Plastic is overal, het zit in kleding en in vloerbedekking. Dat is niet voor niets, want plastic heeft zo z’n voordelen. Het is licht en flexibel, en het is bestand tegen schimmels en bacteriën. Mooi, want dan breekt het niet af. Maar, zegt de Plastic Soup Surfer, ‘wat niet afbreekt, hoopt op. Het gaat dus niet weg.’
Er zitten genoeg mensen in de zaal die bereid zijn het ter plekke op een recyclen te zetten. Maar helaas, recyclen kan slechts ten dele. ‘Weten jullie hoeveel soorten plastic er zijn? 250! Gooi je je plastic keurig weg, in de bak voor plastic en je hebt nog steeds een probleem. Een bult plastic die weer helemaal uit elkaar moet worden gehaald. Recycling is hetzelfde als het maken van een salto vanaf de duikplank waarbij je plat op je rug in het water terechtkomt. Honderd procent recyclebaar zegt helemaal niets, als je er niet in slaagt om honderd procent in te zamelen.’
Zwerfvuil is de grootste bron van plasticvervuiling
Dat weten we dus ook weer en de CEO’s van frisdrankproducenten weten het ook, want de Plastic Soup Surfer heeft ze dat in hoogsteigen persoon verteld. In de aanwezigheid van een officiële deurwaarder is hij bij ze langs gegaan met z’n pleidooi voor de invoering van statiegeld op plastic flessen. Statiegeld maakt het hergebruik makkelijker, statiegeld voorkomt zwerfvuil, de grootste bron van de plasticvervuiling.
Slimme actie, de Plastic Soup Surfer vroeg de CEO’s namelijk niet om plastic in de ban te doen. Nee, statiegeld invoeren, hergebruik stimuleren, zwerfvuil voorkomen. Met kleine stapjes bereik je je doel misschien wel veel eerder.
Nog zo eentje: ‘Laten we met z’n allen het aantal soorten plastic terugbrengen van 250 tot vijftig.’ Dat klinkt inderdaad haalbaar. Want dat is het grootste probleem: hoe komen we af van ‘onze plasticverslaving’? Plastic is alomtegenwoordig, het is overal voor het grijpen en zo verdomd handig.
‘Kunnen we niet stoppen met die koffiebekertjes op de Hanze?’
Vragen uit de zaal? Twee slechts.
Eén: ‘Kunnen we niet stoppen met die koffiebekertjes die overal op de Hanze worden gebruikt? Daar zit namelijk ook plastic in.’
‘Oei’, zegt de Plastic Soup Surfer, ‘toen ik binnenkwam, vroeg men of ik dit onderwerp niet aan de orde wilde stellen. Maar u vraagt het. Nou, er is geen makkelijk antwoord. Ik weet dat er een methode is om het plastic van het karton te wassen. Iedereen z’n eigen mok mee, dat is natuurlijk altijd een goed idee.’
Twee: ‘Wanneer houden we eens op met het probleem af te schuiven op consumenten? Bedrijven en overheden kunnen toch veel meer bereiken?’
De Plastic Soup Surfer: ‘Een beter milieu begint bij jezelf. Die slogan bestaat al tientallen jaren. Het legt de verantwoordelijkheid inderdaad te veel bij de consument. Maar ik zie wel degelijk een kentering. Producenten laten zich er best op aanspreken. En politici ook. We moeten het samen doen.’
Een man met een baardje denkt er het zijne van. Hij heeft achter het net gevist. Hij had namelijk ook een vraag, meer een opmerking, of laten we het een klacht noemen. ‘Ik heb de Hanze een paar jaar geleden al voorgesteld om plastic flesjes uit het assortiment van de kantine te halen. Dat ze niet de moeite hebben genomen om te reageren is nog tot daar aan toe. Maar dat die flesjes nog steeds te koop zijn… Vreemd.’
