Scriptie af, inleveren en wachten op dé mail

Ik kan niet anders dan toegeven dat ik weleens een dag voor de deadline ben begonnen met het schrijven van een verslag. Natuurlijk waren dat verslagen waarvoor je weken de tijd voor krijgt.

Soms had ik zo weinig zin dat ik 24 uur voor de deadline nog niks op papier had gezet. Het resultaat: een nachtje doorhalen op basis van gigantische blikken energy. Daarna kroop ik bij de eerste bleke stralen van de opkomende ochtendzon naar Zernike. Daar leverde ik m’n verslag een paar minuten van tevoren inleverde.
Mooie verhalen, maar niet per se wat ik zou noemen de highlights in mijn studiecarrière.

100 keer controleren voelt nog steeds niet als voldoende

De momenten waarop ik met vrij weinig licht in de ogen zeer matig werk inleverde lijken op geen enkele manier op de nerveuze kriebels die ik voelde toen ik laatst m’n scriptie inleverde. Mijn energie leek van een andere wereld en stilzitten was niet echt een optie.
Toegegeven, honderd keer controleren voelde nog steeds niet als voldoende, maar ik werd oprecht blij van de versie die voor me lag. Ik had geen idee of het werk goed genoeg was, maar anders dan bij mijn nachtelijke doorhaalavonturen hadden m’n scriptiepartner en ik uren en uren aan de poging besteed.

24/7 lag ik voor mijn mailbox

Is het raar dat ik er wel vertrouwen in had?
Tuurlijk was ik nerveus, maar op dat moment wist ik dat we alles hadden gedaan wat we hadden kunnen doen. Geen luiheid, niet zeuren en zelfs op oudejaarsdag zaten we te schaven terwijl buiten de mensen met vuurwerk aan het spelen waren.
Als het niet goed genoeg was, dan wist ik in ieder geval dat we er alles aan hadden gedaan.
Ineens lag ons meesterwerk in een postvakje te wachten op een oordeel. 24/7 lag ik voor m’n mailbox. Steeds weer kijken of er al iets van een beoordeling binnen was.

Toen ik heel even mijn telefoon vergeten was, zag ik ineens de gemiste oproepen

M’n scriptiepartner was er niet veel beter aan toe. En samen was het helemaal een dwaze boel. Zelfs toen we relaxt koffie zaten te drinken controleerden we onze mail om de vijf minuten. Keer op keer kwam er niks binnen en pas uren later, toen ik heel even mijn telefoon vergeten was, zag ik ineens de gemiste oproepen van mijn buddy.
Snel opende ik mijn mail.
Jullie scriptie is voldoende beoordeeld.
Gefeliciteerd en goed weekend!

Foto (fragment): Ben White on Unsplash