Ballie is top, ballie is voetbal, maar ballie is géén topvoetbal. Dat ontdekt Roos op een doodgewone wedstrijdavond. Blaise NkuVo tegen TBC, 2-1.
‘Voetballen is leuk. Trainen niet. Een trainer is ook niet leuk. Rennen ook niet per se. Maar bier is dan wel weer heel noodzakelijk.’ Dat heb je allemaal bij ballie, de perfecte sport voor de gemiddelde student die meer waarde hecht aan het leuk hebben dan aan presteren.
Een wedstrijdje ballie duurt twee keer 25 minuten. Tussendoor is er een pauze van vijf of tien minuten. Er wordt op een half veld gespeeld, met doeltjes die normaal in gebruik zijn bij de E-pupillen. ‘Tja, eigenlijk spelen we dus op een veld voor kinderen van 6 tot 10 jaar’, zegt ballie-speler David.
Zijn vriendin let niet op als Bart scoort, meteen daarna smeekt hij om een wissel en verlaat het veld
Bij ballie mag je geen slidings maken. Of de spelers dat missen? ‘O god, nee. Het liefst blijven we gewoon de hele tijd staan,’ zegt keeper Tom. Alleen Bart denkt er anders over: ‘Ik slide wel eens, er mag van mij wel een beetje pit in. Die anti-sliders? Dat zijn mooi-weer-voetballers…’
Blaise NkuVo speelt z’n thuiswedstrijden op de voetbalvelden van Amicitia VMC. Het is koud en het regent. De scheidsrechter fluit, het is woensdagavond 17 minuten over 7. Twee minuten te laat, maar dat schijnt geen uitzondering te zijn. Om 18 over 7 is het al meteen raak voor Blaise (uitspreken als: blè-suh). 1-0, dankzij de snelle Bart. Na het sprintje dat tot de treffer leidde, smeekt hij om een wissel. De spurt eist zijn tol.
Iemand die liever niet in het veld staat vandaag is Philip, student Bedrijfskunde aan de Hanze. Philip heeft erg lang in de stad gehangen en hij ziet er lijkbleek uit. Of hij nog van plan is om minuten te maken? Philip staat met zijn handen over elkaar. ‘Ik weet het niet, man.’
Blaise is hun groet, hun biertje kan lekker blaise zijn en voor de wedstrijd spreken ze af bij de Blaise-brug
De naam Blaise NkuVo is twee jaar geleden bedacht tijdens de eerste ontmoeting van dit ‘opgeraapte zooitje’. Blaise Nkufo (zelf eindigt het team de naam met Vo, want studentikoos) is de topscorer aller tijden van FC Twente. Niemand hier is voor Twente, overigens. Het team heeft besloten dat blaise hun identiteit wordt. Het is hun groet, maar een biertje kan ook lekker blaise zijn. Het woord kan voor alles worden ingezet. Voor de wedstrijd spreken ze af bij de blaise-brug (de Museumbrug). Ook maakten ze al 2000 stickers van hun logo.
Eerder speelde Blaise tegen AS Coma (in plaats van AS Roma) en Schwalbe 04 (in plaats van Schalke 04) en vandaag is TBC aan de beurt. TBC staat onderaan in de competitie met 47 tegengoals. Ze hebben een leuk divers team met twee dames. Die vrouwelijke inbreng ontbreekt bij Blaise. ‘In principe mogen meisjes meedoen, maar dat heeft nog nooit iemand gevraagd.’
Het Blaise-tenue (rood broekje, groen shirt en gele kousen) is het uitshirt van het nationale elftal van Zimbabwe uit 2017
Ondertussen staat het nog steeds 1-0. Op een schot op doel na, dat loeihard op de paal komt, is de wedstrijd voor rust niet heel spannend. TBC krijgt uiteindelijk ook een kans. Keeper Tom, ook wel de gele kanarie genoemd, gaat liggen met zijn lange lichaam: daar komt geen bal langs of doorheen. De geelgekleurde doelwachter houdt het overzicht en coacht het team waar nodig. ‘Kom op, boys, alles geven nu!’
Het voetbaltenue van de Blaise-boys valt op. Een rood broekje, een groen shirt en gele kousen. David, een oud-speler van Blaise die helemaal uit Leuven komt om deze wedstrijd te bekijken, legt uit. ‘Ze komen van de site The Retro Kits. Deze shirts waren simpelweg het goedkoopst. Iets van tien euro. Het is het uitshirt van Zimbabwe 2017-2018. De keeper draagt het gele thuisshirt.’ Wat David mist aan het wekelijkse potje ballie? ‘Vooral de mensen. Maar niet de kou. Van november tot en met april ben ik in principe bankzitter.’
Na de 2-0 van Bart is de focus weg en slaagt TBC erin terug in de wedstrijd te komen
Philip die nog steeds beroerd is (eerder moest hij bijna kotsen in de Lidl). ‘Man, man, man, de wedstrijd is weleens beter gegaan.’ Jelmer beaamt het. ‘We hadden al met 4-0 voor moeten staan. Maar’, voegt hij er opvallend mild aan toe, ‘iedereen doet zijn best.’
Toen Bart de 1-0 in het netje legde, keek zijn vriendin, die op het supportersbankje zit, net even niet. Dus eigenlijk telt deze goal niet, vinden zijn teammaatjes. Gelukkig scoort Bart zijn tweede in de laatste tien minuten. En nu kijkt zijn vriendin wel.
Meteen daarna zie je dat de focus weg is. De tegenstander legt het balletje zelfs mooi in de hoek: 2-1. Langs de kant wordt er gescandeerd: ‘Diep triest! Tijd rekken dan maar! En alles geven!’
Het blijkt genoeg. Drie punten in de pocket voor Blaise. Philip, nul minuten speeltijd, wel omgekleed. ‘Ik ben nog nooit zo brak geweest.’ Dan maar een biertje erin. ‘We moeten door.’
Na de wedstrijd bestelt iedereen bruine fruitschalen en wat pitchers met goud water
De aanvoerder van team Blaise is Chris. Zelf ontkent hij iedere verantwoordelijkheid, maar zijn teamgenoten zeggen het. ‘Hij doet de toss, even steen-papier-schaar om wie mag beginnen en daarna loopt hij meteen naar de bank. Dan ben je aanvoerder.’ Chris: ‘Nee, dat is niet waar, hoor.’ Waarom de anderen hem dan toch als de captain zien, weet hij wel. ‘Ik houd het team bij elkaar. We zijn ook al vier keer bijna kampioen geworden van het hoogste niveau studentenvoetbal regio Noord.’ ‘Ja, Noord-Groningen bedoel je’, schreeuwt teamgenoot Tristan lachend.
Na de wedstrijd bestelt iedereen bruine fruitschalen en wat pitchers met goud water. Wat het team bindt? ‘We hebben allemaal geen sociaal leven, dus we zijn elke woensdag beschikbaar.’ Maar zonder gekheid: het zijn beste maten, oftewel blaises. Ze zijn allemaal erg verschillend, toch passen ze perfect in het team. Ze gaan zelfs elk jaar op teamweekend, het afgelopen jaar naar Gent.
De brakke helft van het team vertrekt na twee biertjes. Opzichtig negeren ze de wastas bij de ingang. Eén van de spelers geeft toe dat hij weleens deo of Robijn-spray heeft gebruikt, zonder de tenues daadwerkelijk te wassen. ‘Niemand had het door.’ De anderen kijken vol ongeloof.
