De hippe nieuwe barista-machine of onze ouwe trouwe druppelaar?

Het studentenleven is niet altijd om over naar huis te schrijven. Vanuit de Schildersbuurt doet Nanette verslag van de perikelen in Huize Mona Lisa. Deze keer: het nieuwe koffiezetapparaat.

Met haar voluptueuze vormen, pronte uitstraling en glimmend zwart postuur staat ze ons uitdagend aan te staren. Het nieuwe DeLonghi-koffiezetapparaat. Ze is buit gemaakt door een huisgenoot via een winactie. Die actie moest dienen als promotie voor een evenement dat een andere huisgenoot organiseert. Deze ietwat dubieuze gang van zaken stoort niemand en het huis is buiten zinnen. Een nieuwe aanwinst voelt altijd lekkerder als je er niks voor hebt hoeven doen.

Op een gemiddelde middag zitten zeker zeven huisgenootjes op de bank te hunkeren

Begrijpelijk is de blijdschap ook, want de DeLonghi is een aanzienlijke vooruitgang. Ons oude koffieapparaat was een duchtige machine, die ons jaren getrouw voorzag filterkoffie. Het zetten van een goede kop filterkoffie is een smakelijke kunst. Die blijkt echter in het niet te vallen bij het barista-achtige aanbod van de nieuwe DeLonghi. Dat koffiewonder verleidt ons met espresso’s en cappuccino’s.

Op een gemiddelde middag zitten er toch zeker zeven huisgenootjes op de bank te hunkeren naar cafeïne. Ofwel als pre-workout, ofwel om tóch nog een studeersessie op gang te brengen, ofwel om de combinatie van spijt en trots mee weg te spoelen die is achtergebleven na een avond zondigen in de kroeg.

Het geluid van de bonenmaler, de geur van verse koffie, een gemoedelijk ritueeltje

In ons pre-DeLonghi-tijdperk ging het ongeveer zo. Wanneer iemand voorstelde om een pot te zetten, telden we de koppen en gaven we het apparaat een zwengel. Van de bovenverdieping sloten vaak nog enthousiastelingen aan die het geluid van de bonenmaler opvingen of de geur van verse koffie roken.

Dit alles was een gemoedelijk ritueeltje waar we veel aandacht voor elkaar hadden. Niet in de laatste plaats omdat het zetten van filterkoffie flink wat tijd vergt.

Na ruim een week is de liefde bekoeld

De komst van het nieuwe apparaat heeft dit genoegen bruut verstoord, en na ruim een week lijkt de liefde dan ook enigszins bekoeld. De DeLonghi neemt toch zeker een kwart van het aanrecht in beslag, blijkt veel onderhoud nodig te hebben en, alsof ze aanvoelde dat er twijfels zijn over of ze wel in de groep past, is ze acuut ernstige lekkage gaan vertonen. Al deze gebreken leggen een melancholisch gemis bloot en voorzichtig vangen de huisgenoten een debat aan over de herinstallatie van het oude apparaat. Als het zover is ben ik de eerste die weer zal vragen: ‘Kopje koffie iemand?’