‘Die beat is wel erg lekker, zeg! Voel je hem al? Ik ga echt heel lekker nu!’ De jongen voor mij lurkt uit zijn flesje water, zichtbaar zwetend en bezeten dansend. Plaats van handeling is Huize Maas, nachtcollege. Nog nooit heb ik zo’n grote groep jongeren in extase gezien tijdens een college. De dj is de docent, die zijn leerlingen onderwijst in het opdreunen van kutmuziek en irritante lichteffecten. Zelf voel ik nog niks, het pilletje met een bootje erop heb ik een kleine tien minuten ingenomen. Spanning? Zenuwachtig? Ja, best wel, ik ben een ware nobody op dit gebied. Merk je überhaupt wel wanneer je hem gaat voelen?
Ja dus. Uit het niets raakt het pilletje mijn gemoedstoestand, als Muhammad Ali in zijn beste jaren. Alles wordt helder, de muziek zwelt op en mijn lichaam begint te tintelen. Mijn benen hebben besloten de regie over te nemen van mijn hersenen. Ik kan niet meer stoppen met dansen, terwijl ik niet eens kán dansen! Fuck it, wat maakt dat uit, ik voel me lekker en de muziek is eigenlijk toch ‘erg lekker’. Dit is dus lekker gaan. De irritante lichteffecten voelen ineens als warme zonnestralen. Terwijl ik aan het dansen ben, lijken mijn kaken ritmisch met de muziek mee te gaan, ik kan ze niet meer in bedwang houden. Tegenover mij staat een groep meisjes te dansen, wat zijn ze mooi, wat zijn ze ongelooflijk mooi. Hun opgestoken lichtblonde haren dansen opvallend goed mee op de maat van de muziek. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is loop ik op ze af, lachende gezichten, grote pupillen. Wat is de wereld toch mooi. Terwijl ik aan de praat raak met één van de meisjes hebben we het over de grootste wereldproblemen. We komen met een grandioos idee: dat pilletje wat ons tot dit gesprek heeft gebracht, kan zoveel meer. Waarom delen we het niet uit in Jeruzalem? Voor je het weet lopen Palestijnen en Joden gebroederlijk met elkaar te dansen. En ook in Syrië kunnen ze wel wat gebruiken. En op deze manier kunnen wij als Nederland zijnde zelfs uit de economische malaise komen, de export wordt booming! En waarom stoppen we er niet wat tussen de pepernoten? Mijn hand raakt haar schouder aan, wat is ze ongelooflijk zacht, wat voelt ze ongelooflijk lekker: ik vraag haar of ik een knuffel mag. Ondanks de geweldige sfeer moet ik er even uit, ik heb het gevoel alsof ik elk moment uit elkaar kan knappen. De gedachten in mijn hoofd gaan razendsnel, ik moet roken. Maar ik rook toch helemaal niet meer? Boeien, nu is er echt een goede reden voor. De rookruimte is gevuld met gedrogeerde studenten die zich met water en sigaretten proberen op te laden om straks weer het college van drs. DJ te volgen. Terwijl ik om een sigaret vraag aan een jongen kijkt hij me aan en begint te lachen, voor jou altijd! Hoe is het? Ga je lekker? Man oh man, wat een heerlijk feestje zeg, echt supermooi! De woorden worden als mitrailleurkogels afgevuurd. Ik reageer en ondertussen omarmen we elkaar. Dit voelt goed, dit voelt heerlijk, wat een verschrikkelijk toffe vent, wat is de wereld toch mooi. De sigaret gaat sneller op dan me lief is en ik besluit om mijn vrienden maar eens op te zoeken. Voor ik het weet krijg ik een arm om me heen. Hey Thom! Gozer, wat een geweldig gevoel, wat leuk, ik hou van je man! ‘Ik hou ook van jou gabber, moet je wat drinken?’
Tegen het einde van de avond begin ik ineens moe te worden. Het effect begint langzaam uit te werken, de meisjes die prachtig aan het dansen waren, blijken een stuk forser te zijn dan in mijn gedachten. Terwijl er een jongen tegen me aan loopt kijk ik geïrriteerd om. Waar is dat gelukzalige gevoel gebleven? De drugs hebben hun werk gedaan, heel even ontsnapte ik aan de realiteit, waande ik me even de koning in mijn eigen kleine leven, maar nu is het klaar. Ik voel me weer even zes, toen mijn moeder me vertelde dat sinterklaas niet bestond: de prachtige schijnwerkelijkheid maakte plaats voor de harde, lelijke realiteit. En net als toen wil ik nu alleen nog maar slapen, heel lang slapen en nooit meer wakker worden. Sterk spul he? Die Fisherman’s Friend.
PS Voor degene die stinkend rijk wordt door pillen op de Tempelberg te verkopen, ik eis mijn deel.
