Huurwaanzin had de actie kunnen heten, want de huur van studentenkamers is waanzinnig hoog. Maar de manifestatie voor fatsoenlijke huren heet gewoon #nietmijnschuld. Cas Mooij doet verslag.
Dinsdagmiddag, Grote Markt, Groningen. In dikke graffitilijnen zijn rode, witte en gele vierkanten gespoten. Vlakken van zo’n zestien vierkante meter, de gemiddelde studentenkamer. In elk vierkant zit een student op een luchtbedje, met soms een nachtkastje en een kamerplant, om te illustreren waar het hier om gaat.
Deze kamer kost 350 euro, maar eigenlijk 201 euro, prijkt er op een rood-wit bord. Op de achtergrond een groot spandoek: #Nietmijnschuld.
Het mag duidelijk zijn dat de kamercrisis nog altijd voortduurt. Dat Joshua Camera ein-de-lijk is gearresteerd op verdenking van fraude, betekent niet dat we uit de ellende zijn. Hij is niet de enige huisjesmelker, en jij en ik zijn niet de enige studenten die op een veel te dure kamer wonen of hebben gewoond. Het is ook algemeen bekend dat er elk jaar meer studenten op de Hanze en de RUG studeren en dat er al jaren een debat gaande is over de vraag: waar laten we al die studenten?
Het probleem is hardnekkig: studenten die moeten blokken voor hun tentamens in een hostel met twaalf anderen op een kamer en internationale studenten die in kraakpanden worden weggestopt. Maar ook studenten die wél een kamertje weten te bemachtigen, zijn niet veilig.
Vaak laten huisbazen je stikken als je de huurcommissie inschakelt: boiler stuk? Pech gehad
Daar draaide het dinsdag om op de Grote Markt. Zo’n twintig studenten trotseerden de regen en de wind, op anderhalve meter afstand, om hun punt duidelijk te maken: de basisbeurs afschaffen was al duur genoeg, maar met de stijgende kamerprijzen betaalt een student zo nog drie- à vierduizend euro meer tijdens de studie.
‘Het lijkt wel mee te vallen in het begin’, zegt één van de actievoerders. ‘Je denkt: ach, zeventig euro te veel voor een kamer, dat is niet ideaal, maar wel te overzien. Maar dat loopt dus op tot ruim 800 euro per jaar, en aan het eind van je studie ben je 3200 euro verder. Als je géén vertraging oploopt.’
Maar daar is de huurcommissie toch voor?
‘Dat klopt. Maar veel studenten vinden het eng om dat proces in te gaan. Vaak laten huisbazen je stikken als je de huurcommissie inschakelt: boiler stuk? Pech gehad. Of ze intimideren je of weigeren je borg terug te storten. Het is niet gek dat studenten bang zijn.’
Het zijn de verhalen die we kennen uit het huisjesmelkersarchief van Sikkom en ik kan erover meepraten. Mijn huurbaas wilde zogenaamd graag meewerken, maar toen de uitslag van de huurcommissie op de mat lag, liet hij niets meer van zich horen. Ik schakelde een incassobureau in. En ja, die kosten kun je verhalen op de huisbaas die je een poot heeft uitgedraaid, maar je moet ze zélf voorschieten.
Twee jaar, 800 euro en een uitspraak van de rechter verder kreeg ik mijn te veel betaalde huur en de incassokosten terug. Ik was langer bezig met het proces dan dat ik in die kamer heb gewoond. Het zijn praktijken om moedeloos van te worden. En het ergste is, zodra ik uit die kamer was, kon de huisbaas de huurprijs van de kamer gewoon weer omhoog gooien.
Ik woon in Drachten, dus dat is wel een beetje onhandig, maar niet heel erg
De focus van de actie is dan ook dat de overheid moet ingrijpen om op kamerverhuur toe te zien. Want hoewel wij studenten als huurders zelf actie kunnen ondernemen, levert dat geen structureel resultaat op. Een tweede reden is dat afschaffing van de basisbeurs een hele generatie studenten al met voldoende schulden heeft opgescheept, daar hoeft niet nog drie- à vierduizend euro bij te komen. Zeker niet als die in de zakken van een vastgoedmagnaat verdwijnt. Dat is in het kort de boodschap die dinsdag over de Grote Markt klonk: #Nietmijnschuld van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), FNV Youth & United en de Groninger Studentenbond.
Bij een rondje langs de kamers (het lijkt wel een beetje op hospiteren zo) spreek ik een aantal actievoerders. Wat ik inspirerend vind, is dat velen het kloteweer trotseren om zich sterk te maken voor hun medestudenten, terwijl ze zelf een prima kamertje blijken te hebben.
‘Ik woon in Drachten, dus dat is wel een beetje onhandig, maar niet heel erg’, zegt één actievoerder.
‘Ik zoek nu een appartementje om te gaan samenwonen met mijn vriend. Maar ik vind het belangrijk dat hier iets aan gedaan wordt. Ik heb namelijk wel de helft van mijn studie thuis gewoond, en het financiële aspect speelde zeker mee in die beslissing.’
De door de regen geteisterde graffiti sijpelt weg tussen de stenen, maar de goede moed blijft. Een oud mannetje loopt langs, blijft even staan kijken
‘Niet mijn schuld?’, zegt-ie. ‘Het is wél hun schuld!’ Hij grinnikt.
‘Nou, niet helemaal natuurlijk. Ik bedoel, het is niet hun schuld dat het zo is, maar ja, ze zitten straks wel met die schuld, snap je?’
Gelukkig kun je altijd rekenen op een nuchtere Groninger om je zaak te steunen.
Wil jij ook normale huurprijzen, compensatie voor de pechgeneratie en opnieuw invoeren van de basisbeurs voor toekomstige studenten? Teken dan even de petitie op #Nietmijnschuld.
Foto: Niels Punter
